زمان مطالعه: < 1 دقیقه موضوع انسان شناسى، یکى از اصلى ترین مسائل اسلامى است که در قرآن و احادیث اهل بیت علیهم السلام از زاویه هاى مختلف، مورد توجّه قرار گرفته است. در واقع، آنچه در نصوص اسلامى (متون قرآن و حدیث) در باره ی عقیده، اخلاق و عمل آمده، به گونه اى مرتبط با موضوع انسان شناسى است؛ ولى همه این مباحث، تحت

زمان مطالعه: < 1 دقیقه انسان، از نگاه قرآن کریم، موجودى است مرکّب از جسم ـ که ریشه در خاک دارد ـ و روح ـ که مبدأ آن، امر الهى است ـ. در احادیث اهل بیت علیهم السلام، گاه انسان به ترکیبى از عقل و صورت، و گاه به ترکیبى از عقل و شهوت، و گاه به ترکیبى از عالم بالا و پایین، تفسیر شده

زمان مطالعه: < 1 دقیقه آیات و احادیثى را که بر اهمّیت و ارزش ممتاز انسان در جهان آفرینش، دلالت دارند، مى توان به شش دسته تقسیم کرد: الف ـ روشن ترین آیه اى که بر اهمّیت آفرینش انسان دلالت دارد، آیه اى است که در آن، خداوند، در پىِ آفرینش این موجود پیچیده، بدین گونه از خود، ستایش مى نماید: «فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ.(1)

زمان مطالعه: < 1 دقیقه مقتضاى تأمّل در شمارى از آیات قرآن و احادیث اهل بیت علیهم السلام، این است که انسان، پیش از وجود دنیوى، در نشئه اى دیگر، از نوعى «وجود» برخوردار بوده است. از این رو در تفسیر این سخن خداوند متعال: «هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِینٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُن شَیْئا مَّذْکُورًا؛(1) آیا انسان را آن هنگام از روزگار [به یاد]

زمان مطالعه: < 1 دقیقه پیش از این در تعریف انسان، اشاره کردیم که انسان، موجودى است دو بُعدى و مرکّب از جسم و روح الهى، یا ترکیبى است از عقل و صورت، یا عقل و شهوت، و یا عالم بالا و عالم پایین. جسم، صورت، شهوت و عالَم پایین، به بُعد مُلکى (مادّى) انسان، و روح الهى، عقل و عالم بالا، به جنبه ی

زمان مطالعه: < 1 دقیقه قرآن کریم، درباره ی آفرینش ملکوتى انسان در مورد آدم علیه السلام پس از ذکر «تسویه» ـ که ناظر به بُعد مُلکى اوست ـ، تعبیر «نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِى»(1) به کار مى برد و درباره ی نسل وى، پس از بیان مراحل آفرینش مُلکى (نطفه، عَلَقه، مضغه و…)، لحن خود را از خلق به انشا تغییر داده و مرحله ی