زمان مطالعه: 5 دقیقه همان طور که ملاحظه شد، در همه ی مواردى که گذشت، قرآن، کلمه ی «ایمان» را در معناى لغوىِ آن، یعنى «تصدیق»، به کار برده است، با این تفاوت که گاه این واژه، در تصدیق شریعتى به کار رفته که بر خاتم انبیا نازل شده، گاه در تصدیق قلبى و زبانى و عملىِ حقایق دینى، گاه در تصدیق قلبىِ حقایق

زمان مطالعه: 2 دقیقه احادیثى که ایمان را تفسیر کرده اند، به چند دسته تقسیم مى شوند: دسته ی اوّل. احادیثى که ایمان را به باور قلبىِ حقایق غیبى و تصدیق آنها تعبیر کرده اند، در مقابل «کفر» به معناى انکار حقایق غیبى، مانند این حدیث: الإِیمانُ أن یُصَدِّقَ اللّهَ فیما غابَ عَنهُ… وَ الکُفرُ الجُحودُ.(1) ایمان، یعنى: آنچه را که از او پنهان

زمان مطالعه: 3 دقیقه واژه ی اسلام، در قرآن و احادیث، دو گونه کاربرد دارد: گاه در اسلام حقیقى به کار رفته است، مانند: «إِنِّى أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ.(1) بگو: من مأمورم که نخستین کسى باشم که اسلام آورده است». امام على علیه السلام نیز در تعریف اسلام فرموده است: الإِسلامُ هُوَ التَّسلیمُ، وَ التَّسلیمُ هُوَ الیَقینُ، وَ الیَقینُ هُوَ التَّصدیقُ، وَ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه ممکن است در این جا این شبهه مطرح شود که: کلمه ی ایمان نیز در قرآن و حدیث – همان طور که پیش از این اشاره شد- مانند کلمه ی اسلام، در اقرار زبانى استعمال مى شود. پس تفاوتى در تعریف ایمان و اسلام نیست. به سخن دیگر، تفاوت هاى ذکر شده، تفاوت میان اسلام و ایمان حقیقى و ظاهرى

زمان مطالعه: < 1 دقیقه یقین، در لغت، به معناى آگاهىِ عمیق و نیز به معناى علمى است که با طمأنینه و آرامش دل نسبت به معلوم، همراه باشد و در احادیث اسلامى، به حالتى گفته مى شود که انسان در اوج مراتب ایمان و پس از گذر از مرحله ی تقوا، به نقطه اى مى رسد که حقایق هستى براى او آشکار مى شوند.

زمان مطالعه: 2 دقیقه از منظر قرآن کریم، امورى که ایمان به آنها واجب و ضرورى است، عبارت اند از: خدا، غیب، فرشتگان، کتب آسمانى، انبیاى الهى، خاتم انبیا محمّد صلى الله علیه و آله، آنچه بر پیامبر خدا نازل شده، و قیامت. فصل دوم، اختصاص به تبیین اجمالىِ این امور دارد. در این باره، چند نکته قابل توجّه است: 1. ایمان به غیب