زمان مطالعه: < 1 دقیقه 171. رسول اللّه صلى الله علیه و آله: إنَّ أخوَفَ ما أخافُ عَلى اُمَّتِیَ الهَوى وطُولُ الأَمَلِ؛ أمَّا الهَوى فَإِنَّهُ یَصُدُّ عَنِ الحَقِّ، وأمّا طولُ الأَمَلِ فَیُنسِی الآخِرَةَ.(1) 172. الإمام علیّ علیه السلام: إنَّما أهلَکَ النّاسَ خَصلَتانِ؛ هُما أهلَکَتا مَن کانَ قَبلَکُم وهُما مُهلِکَتانِ مَن یَکونُ بَعدَکُم: أمَلٌ یُنسِی الآخِرَةَ، وهَوىً یُضِلُّ عَنِ السَّبیلِ.(2) 173. عنه علیه السلام: إنَّ اللّهَ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 171. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: ترسناک ترین چیزهایى که از آنها بر امّتم مى ترسم، هواى نفْس و آرزوى دراز است. هواى نفْس، از حق باز مى دارد و آرزوى دراز، آخرت را از یاد [انسان] مى برد. 172. امام على علیه السلام: در حقیقت، دو خصلت، مردم را به نابودى کشانده است. این دو، کسانى را

زمان مطالعه: 3 دقیقه 174. رسول الله صلی الله علیه و آله: اِحذَرُوا المالَ، فَإِنَّهُ کانَ فیما مَضى رَجُلٌ قَد جَمَعَ مالاً ووَلَدا وأقبَلَ عَلى نَفسِهِ وعِیالِهِ وجَمَعَ لَهُم فَأَوعى، فَأَتاهُ مَلَکُ المَوتِ فَقَرَعَ بابَهُ وهُوَ فی زِیِّ مِسکینٍ، فَخَرَجَ إلَیهِ الحُجّابُ فَقالَ لَهُم: اُدعوا إلَیَّ سَیِّدَکُم. قالوا: أوَ یَخرُجُ سَیِّدُنا إلى مِثلِکَ! ودَفَعوهُ حَتّى نَحَّوهُ عَنِ البابِ. ثُمَّ عادَ إلَیهِم فی مِثلِ تِلکَ

زمان مطالعه: 4 دقیقه 174. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: از ثروت حذر کنید؛ زیرا در گذشته مردى بود که مال و اولاد گرد آورد و به خود و خانواده اش پرداخت و براى آنان جمع کرد و اندوخت. ملک الموت در هیئت شخصى فقیر به نزد او آمد و درِ خانه اش را کوبید. دربانان بیرون آمدند. ملک الموت به آنان

زمان مطالعه: 2 دقیقه 176. الإمام علیّ علیه السلام: النّاسُ فِی الدُّنیا عامِلانِ: عامِلٌ عَمِلَ فِی الدُّنیا لِلدُّنیا، قَد شَغَلَتهُ دُنیاهُ عَن آخِرَتِهِ، یَخشى عَلى مَن یَخلُفُهُ الفَقرَ، ویَأمَنُهُ عَلى نَفسِهِ، فَیُفنی عُمُرَهُ فی مَنفَعَةِ غَیرِهِ، وعامِلٌ عَمِلَ فِی الدُّنیا لِما بَعدَها، فَجاءَهُ الَّذی لَهُ مِنَ الدُّنیا بِغَیرِ عَمَلٍ، فَأَحرَزَ الحَظَّینِ مَعا، ومَلَکَ الدّارَینِ جَمیعا، فَأَصبَحَ وَجیها عِندَ اللهِ لا یَسأَلُ اللهَ حاجَةً فَیَمنَعُهُ.(1)

زمان مطالعه: 2 دقیقه 176. امام على علیه السلام: مردم در دنیا دو گونه عمل مى کنند: یکى، آن کس که در دنیا براى دنیا کار مى کند و دنیا او را از آخرتش باز مى دارد و نگران فقر بازماندگان خود است؛ لیکن براى فقر خویش [در آخرت] نگران نیست. پس عمر خویش را در راه منفعت دیگران صرف مى کند. و دیگرى،