زمان مطالعه: < 1 دقیقه انسان، موجودى اجتماعى است و زندگى اجتماعى و پیشرفت و تکامل جامعه، جز از طریق همکارى انسان ها با یکدیگر امکان پذیر نیست و هر چه جامعه بیشتر پیشرفت کند، نیاز مردم به یکدیگر بیشتر مى شود. از این رو، آفریدگار حکیم جهان، انسان ها را از نظر استعداد و توانایى هاى جسم و جان و اندیشه، متفاوت آفریده تا

زمان مطالعه: < 1 دقیقه پیامِ فصل دوم این بخش، این است که خدمت به دیگران براى تأمین هزینه زندگى، نه تنها ننگ نیست، بلکه یک ارزش محسوب مى شود. تأمّل در سرگذشت اجیر شدن انسان هاى بزرگوار و باکرامتى مانند: موسى علیه السلام (پیامبر اولوالعزم الهى)، خاتم انبیا صلی الله علیه و آله و على علیه السلام (خاتم اوصیا)، براى همه، بخصوص نسل جوان،

زمان مطالعه: < 1 دقیقه پیام فصل سوم، این است که بازدهى کار آزاد، بیش از اجیرى (کارگر شدن براى دیگران) است. بنا بر این، انتخاب اجیر شدن براى تأمین هزینه زندگى، براى کسانى مناسب است که داشتن کار آزاد براى آنان میسّر نیست و یا خدمت به دیگران را به عنوان یک وظیفه انتخاب کرده اند؛ امّا کسانى که کار براى آنان انجام دادن

زمان مطالعه: < 1 دقیقه از منظر اسلام، به طور کلّى، هر کارى که به مصلحت انسان باشد و براى آینده نزدیک و یا دور او زیانبار نباشد، حلال، و هر کارى که مفسده داشته باشد، حرام است. از این رو، امام على علیه السلام مى فرماید: إنَّهُ لَم یَأمُرکَ إلّا بِحَسَنٍ، وَ لَم یَنهَکَ إلّا عَن قَبیحٍ.(1) او تو را جز به کار خوب،

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در فصل پنجم، نصوص مربوط به مهم ترین آداب انتخاب اجیر، آمده است. بدیهى است هر چه کار، اهمّیت بیشترى داشته باشد، رعایت این آداب، ضرورت افزون ترى خواهد داشت. این آداب، عبارت اند از:

زمان مطالعه: < 1 دقیقه نخستین شرط در انتخاب کارگزار، تخصّص و توانمندى او در انجام دادن کارى است که به او واگذار مى شود. در قرآن، این شرط با این تعبیر آمده است: «إِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِیُّ الْأَمین‏.(1) [او] بهترین کسى است که استخدام مى کنى. نیرومند و امانتدار است». با هیچ عذرى نمى توان این شرط اساسى را بویژه در واگذارى کارهاى