زمان مطالعه: < 1 دقیقه 11. المعجم الأوسط عن عامربن ربیعة: بَینا رَسولُ الله صلی الله علیه و آله یَطوفُ بِالبَیتِ، إذِ انقَطَعَ شِسعُهُ(1)، فَحَلَّ رَجُلٌ شِسعا مِن نَعلِهِ ثُمَّ ناوَلَهُ إیّاهُ، فَأَبى أن یَأخُذَهُ، وقالَ: هذِهِ أَثَرَةٌ ولا أقبَلُ أثَرَةً.(2) 1) شِسْع النَّعل: قِبالُها الذی یُشدّ إلى زِمامِها. والزمام: السَّیر الذی یُعقَد فیه الشسع (لسان العرب: ج 8 ص 180 «شسع»).2) المعجم الأوسط: ج

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 11. المعجم الأوسط – به نقل از عامر بن ربیعه -: پیامبر خدا مشغول طواف خانه خدا بود که بند کفشش پاره شد. مردى بند کفش خود را باز کرد و به ایشان داد. پیامبر صلی الله علیه و آله از پذیرفتن آن امتناع ورزید و فرمود: «این، نوعى امتیاز است و من امتیاز را نمى پذیرم».

زمان مطالعه: 2 دقیقه 12. الاستیعاب عن أبی إسحاق السبیعی: کانَ عَلِیٌّ علیه السلام… لایَترُکُ فی بَیتِ المالِ مِنهُ إلّا ما یَعجُزُ عَن قِسمَتِهِ فی یَومِهِ ذلِکَ، ویَقولُ: یا دُنیا غُرّی غَیری. ولَم یَکُن یَستَأثِرُ مِنَ الفَیءِ بِشَیءٍ، ولا یَخُصُّ بِهِ حَمیماً(1) ولا قَریباً.(2) 13. الإمام علیّ علیه السلام: دَخَلتُ بِلادَکُم بِأَشمالی(3) هذِهِ ورَحلَتی وراحِلَتی(4) ها هِیَ، فَإِن أنَا خَرَجتُ مِن بِلادِکُم بِغَیرِ ما

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 12. الاستیعاب – به نقل از ابو اسحاق سبیعى -: على علیه السلام… در بیت المال، چیزى باقى نمى گذاشت [و همه را میان مردم تقسیم مى کرد]، مگر آنچه را که در آن روز نمى توانست قسمت کند، و [در پایان] مى فرمود: «اى دنیا! دیگرى را بفریب!» و هیچ چیزى از فیء را به انحصار خود در نمى

زمان مطالعه: 2 دقیقه 16. الإمام علیّ علیه السلام – فی عَهدِهِ إلى مالِکٍ الأَشتَرِ لَمّا وَلّاهُ عَلى مِصرَ -: ثُمَّ إنَّ لِلوالی خاصَّةً وبِطانَةً، فیهِمُ استِئثارٌ وتَطاوُلٌ وقِلَّةُ إنصافٍ فی مُعامَلَةٍ. فَاحسِم(1) مادَّةَ أُولئِکَ بِقَطعِ أسبابِ تِلکَ الأَحوالِ. ولا تُقطِعَنَّ لِأَحَدٍ من حاشِیَتِکَ وحامَّتِکَ قَطیعَةً، ولا یَطمَعَنَّ مِنکَ فِی اعتِقادِ عُقدَةٍ(2) تَضُرُّ بِمَن یَلیها مِنَ النّاسِ، فی شِربٍ أَو عَمَلٍ مُشتَرَکٍ، یَحمِلونَ مَؤونَتَهُ

زمان مطالعه: 2 دقیقه 16. امام على علیه السلام – در فرمان حکومتى اش به مالک اشتر، آن گاه که او را بر مصر گماشت-: دیگر، این که: حاکم را خواص و نزدیکانى است که خوى امتیازخواهى و درازدستى دارند و در داد و ستد، کمتر، از انصاف برخوردارند. پس با قطع اسباب این خوى ها، ریشه ی [این خصلت هاى] آنان را قطع