زمان مطالعه: < 1 دقیقه استئثار، از منظر احادیث اسلامى، به دو بخش تقسیم مى شود: استئثار ستوده و استئثار نکوهیده.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه استئثار ستوده، عبارت است از ویژه سازى خویش به حق، مانند این که خداوند متعال، بخشى از علوم را به خود، ویژه ساخته است، چنان که از امام صادق علیه السلام روایت شده است: إنَّ للهِِ – تَبارَکَ وتَعالى – عِلمَینِ: عِلماً أظهَرَ عَلَیهِ مَلائِکَتَهُ وَ أنبِیاءَهُ وَ رُسُلَهُ…وَ عِلماً استَأثَرَ بِهِ.(1) براى خداى خجسته و والا دو علم است:

زمان مطالعه: < 1 دقیقه استئثار نکوهیده، عبارت است از ویژه ساختن خود و یا نزدیکان بر خلاف منطق عقل و فطرت. این نوع از استئثار نیز بر دو قسم است: اوّل. استئثارى که تجاوز به حقوق دیگران نیست و تنها، اقدامى است بر خلاف ایثار که یک ارزش اخلاقى است. دوم. استئثارى که افزون بر مخالف بودن با ایثار، تجاوز به حقوق دیگران نیز

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در ریشه یابى استئثار نکوهیده، مى توان به امورى مانند: 1. بى اعتنایى به حقوق مردم، 2. بى رغبتى به مکارم اخلاقى، 3. حرص، بخل و خسّت، استناد کرد که همگى در مقابل عوامل ایثار هستند؛ لیکن بسنده کردن به این کافى نیست؛ بلکه باید دید ریشه ی حرص، بى اعتنایى به حقوق مردم و بى رغبتى به مکارم اخلاقى

زمان مطالعه: < 1 دقیقه استئثار، یکى از خطرناک ترین ضدّ ارزش هاست که نه تنها موجب انحطاط اخلاقى است، بلکه فساد اجتماعى و سیاسى و سقوط دولت ها را نیز به دنبال دارد. در حکمت هاى منسوب به امام على علیه السلام مى خوانیم: الاِستِئثارُ یوجِبُ الحَسَدَ، وَ الحَسَدُ یوجِبُ البِغضَةَ، وَ البِغضَةُ توجِبُ الاِختِلافَ، وَ الاِختِلافُ یوجِبُ الفُرقَةَ، وَ الفُرقَةُ توجِبُ الضَّعفَ، وَ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه پیامبر خدا در عصر نبوّتش و امام على علیه السلام در دوران خلافتش با همه ی توان کوشیدند که از بروز آفت خطرناک انحصارطلبى در میان دولت مردان نظام نوپاى اسلامى پیشگیرى کنند. پیامبر خدا تا آن جا مراقب آفت انحصار طلبى بود که از هر گونه رنگ و بوى این خصلت زشت نیز اجتناب مى کرد و اجازه نمى