زمان مطالعه: 2 دقیقه ایثار، نقطه ی مقابل استئثار (انحصارطلبى) است. هر چه استئثار براى جامعه ی مطلوب انسانى زیانبار، و براى وحدت و انسجام آن، ویرانگر است،(1) ایثار، سودمند و سازنده است. اسلام، در مقابل مکاتب مادّى – که فرهنگ خودخواهى و خودپرستى را تبلیغ و ترویج مى کنند -، خودخواهى را ریشه ی مفاسد فردى و اجتماعى مى داند و با ترویج

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در تعریف «ایثار» گفتیم که اصل ایثار، عبارت است از «مقدّم داشتن چیزى بر اساس حق (به جا)». اصول آداب ایثار – که در فصل چهارم خواهد آمد – در این تعریف، خلاصه شده است. بنا بر این، رعایت این آداب، شرط تحقّق مفهوم ایثار به عنوان یک ارزش مهمّ اخلاقى نیز هست:

زمان مطالعه: < 1 دقیقه نخستین ادبِ ایثار، اخلاص است.(1) اگر اخلاص نباشد، «مقدّم داشتن دیگرى» تحقّق پیدا نمى کند. وقتى کسى با انگیزه اى غیر الهى، چیزى را که خود بدان نیازمند است، به دیگرى مى دهد، در واقع، آن را به خودش داده است؛ چرا که انگیزه ی نفسانى و خودخواهى، او را وادار به این عمل کرده است. 1) ر. ک: ص

زمان مطالعه: < 1 دقیقه دومین ادب ایثار، علاقه مندى به چیزى است که ایثار مى شود.(1) اگر علاقه مندى به آن نباشد، «مقدّم داشتن دیگران» نیز بى معناست. این ادب نیز از تعریف ایثار، قابل استنباط است. 1) ر. ک: ص 151 (ایثار / فصل چهارم / دوست داشتن آنچه ایثار شده).

زمان مطالعه: < 1 دقیقه مقدّم داشتن نزدیکان و کسانى که تأمین نیازهاى زندگى آنان بر انسان واجب است، یکى دیگر از آداب ایثار است.(1) این ادب را از افزودن قید «بحقّه (بر اساس حق)» به تعریف ایثار نیز مى توانیم استخراج کنیم؛ زیرا مقدّم داشتن دیگران بر «نزدیکان»، عقلاً و شرعا صحیح نیست. 1) ر. ک: ص 153 (ایثار / فصل چهارم / مقدّم

زمان مطالعه: < 1 دقیقه ادب دیگر ایثار، مقدّم داشتنِ اهل ایمان است و بدون ایمان، مقدّم داشتن دیگرى، «حق» تلقى نمى گردد، چنان که از امام على علیه السلام روایت شده: عامِل سائِرَ النّاسِ بِالإِنصافِ، وَ عامِلِ المُؤمِنینَ بِالإِیثارِ.(1) با دیگر مردمان، به انصاف رفتار کن و با مؤمنان، به ایثار. 1) ر. ک: ص 154 ح 60.