زمان مطالعه: < 1 دقیقه ضرورت انتشار تدریجى دانش نامه باعث شده است که مَدخل هاى آغازین (بر اساس نظام الفبایى)، در اولویّت تکمیل، آماده سازى و نشر قرار گیرند. پس از آماده شدن یک یا چند مَدخلى که در حجم یک جلد کتاب اند، اِعراب گذارى، شرح لغات و مقابله ی احادیث با مصادر و سپس ترجمه ی «درآمد»ها و «تحلیل»ها (از فارسى به

زمان مطالعه: 12 دقیقه مهم ترین نکاتى که در نگارش احادیث (روایات) در این دانش نامه در نظر گرفته مى شوند، از این قرارند: 1. پس از ذکر آیات مربوط به موضوع، احادیث منقول از پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت گرامى ایشان علیهم السلام تا امام مهدى – عَجَّل اللهُ فَرَجَه – به ترتیب مى آیند، مگر احادیثى که در

زمان مطالعه: < 1 دقیقه

زمان مطالعه: < 1 دقیقه ایثار، مصدر است از ریشه ی «أثر» و در لغت، به معناى «تقدیم الشىء (مقدّم داشتن چیزى)» است. ابن فارس، در معناى این واژه مى گوید: أثر – الهمزةُ وَ الثاءُ وَ الراءُ – لَهُ ثَلاثَةُ اُصولٍ: تَقدیمُ الشَّىءِ، وَ ذِکرُ الشَّىءِ، وَ رَسمُ الشَّىءِ الباقى. قالَ الخَلیلُ: قَد أثِرْتُ بِأَن أفعَلَ کَذا، وَ هُوَ هَمٌّ فى عَزمٍ، وَ تَقولُ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه ایثار و مشتقّات آن، در متون اسلامى در دو معناى متضاد به کار رفته است: گاه در مقدّم داشتن مثبت – که یکى از بزرگ ترین ارزش هاى اخلاقى است -، مانند این آیه ی شریف: «وَ یُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ.(1) و [دیگران را] بر خویشتن مقدّم مى دارند، هر چند خودشان نیازمند باشند» و گاه در

زمان مطالعه: < 1 دقیقه ایثار، یکى از برجسته ترین فضایل و ارزش هاى انسانى است که در سخنان نورانى پیشوایان اسلام، از آن با عناوینى مانند: بالاترینِ مکارم اخلاقى، بالاترینِ مراتب احسان، بالاترینِ درجات ایمان و بهترینِ عبادت، ارزش گذارى گردیده است(1) و در فرهنگ اسلام، کسانى شایسته ی نام بردارى به فضیلت، مروّت و فتوّت هستند که از این خصلت ارجمند، برخوردار باشند.(2)