زمان مطالعه: < 1 دقیقه ابو مروان حَکَم بن ابى العاص بن اُمیّة بن عبد الشّمس اُمَوى، ابن حَکَم، عموى عثمان بن عفّان است و در جاهلیت، همسایه پیامبر خدا بود و ایشان را مسخره مى‌کرد. روزى پیامبر صلى الله علیه و آله مى‌رفت و حَکَم، پشت سرِ او حرکت مى‌کرد و شانه‌هاى خود را تکان مى‌داد و دست‌هایش را مى‌پیچاند و راه رفتن پیامبر

زمان مطالعه: < 1 دقیقه درباره او جز آنچه در متن کتاب آمده، چیز دیگرى گفته نشده است.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه عامر بن طُفَیل بن مالک عامرى، که در زمان جاهلیت، بزرگِ بنى عامر بود و کافر درگذشت. او هفتاد تن از قاریان صحابى پیامبر خدا را که ایشان در صفر سال چهارم هجرى به سرکردگى مُنذَر بن عمرو به بِئر مَعونه فرستاده بود، به قتل رساند. همچنین خواست تا پیامبر صلى الله علیه و آله را در مسجد بکُشد. او

زمان مطالعه: < 1 دقیقه عُتیبة بن ابى لَهَب بن عبد المطّلب قُرَشى هاشمى، پسر عموى پیامبر صلى الله علیه و آله است. پیامبر خدا، دختر خود رقیّه را به همسرى عتبه درآورد و خواهرش امّ کلثوم را هم به ازدواج عتیبة بن ابى لَهَب درآورد. چون سوره تبّت (لَهَب) نازل شد، پدر عُتبه و عُتَیبه، ابو لهب و مادرشان امّ جمیل به آنها گفتند:

زمان مطالعه: < 1 دقیقه ابو عبد الله عمرو بن عاص بن وائل بن هاشم بن سعید، از بنى کعب بن لؤى و مادرش نابغه دختر حرمله بود. او همان کسى است که قریش او را نزد نجاشى فرستادند تا مسلمانان مهاجر [به حبشه]را تحویل آنان دهد و نجاشى، این کار را نکرد. وى در سال خیبر و بنا به قولى هم در صفر سال

زمان مطالعه: < 1 دقیقه کسرا، لقب پادشاهان ایران بوده، چنان که قیصر (سِزار) ، لقب امپراتوران روم بود. مراد از کسرا در این حدیث، یزدگرد سوم است. نسبش دانسته نیست. بعضى گفته‌اند پور شهریار و نواده خسرو پرویز بوده است. او سى و پنجمین پادشاه از سلسله ساسانى بود که در سال 632 م، بر تخت سلطنت نشست. مادرش زَنگى بود و چون در