زمان مطالعه: < 1 دقیقه ابو عبید حنظلة بن حُذَیم بن حنیفه مالکى، در کودکى به همراه پدر و پدر بزرگش به حضور پیامبر خدا رسید. ر. ک: الجرح والتعدیل: ج 2 ص 239، اُسد الغابة: ج 2 ص 63.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در اُسد الغابة (ج 2 ص 102) از او با کنیه ابو خنّاش و در الإصابة (ج 2 ص 207) با کنیه ابو خنّاس یاد شده؛ امّا نسایى، کنیه او را ابو مِحرَش آورده است که این قول، قوى است؛ زیرا ابو خنّاس، کنیه فرزند او مسعود است. ر. ک: الاصابة: ج 2 ص 207.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه سائب بن یزید بن سعید بن ثمامه که در نسب او اختلاف است. کَنانى، کِنْدى، لیثى، سَلْمى، هَذْلى، و اَزْدى، نسبت‌هایى هستند که به وى داده شده است. سائب، در سال دوم هجرى به دنیا آمد و در هفت سالگى به همراه پدرش در حجّة الوداع، شرکت کرد. درباره سال وفات او نیز اختلاف است. وى بنا به اقوالى در

زمان مطالعه: < 1 دقیقه ابو عبد الله سلمان فارسى، سلمان محمّدى، زاهدى روشن‌ضمیر و پاک‌نهاد، از تبارى پارسى بود. زادگاه او رامهرمز است؛ امّا اصالتا اصفهانى است. سلمان، از یاران والا مقام پیامبر خدا بود که در جنگ خندق، شرکت داشت و با هوش خود و استفاده از آگاهى‌اش از فنون جنگ به مسلمانان کمک کرد و پیشنهاد حفر خندق را داد و این

زمان مطالعه: < 1 دقیقه وى از یاران پیامبر خدا و امام على و امام حسن علیهماالسلام بود و روایات اندکى دارد. ر. ک: رجال الطوسى: ص 42 ش 287 و ص 70 ش 642 و ص 95 ش 942. او شخصى کریم، بخشنده، خوش‌ذوق، خوش‌اخلاق، پاک‌دامن و گشاده‌دست بود و او را «بحر الجود (دریاى بخشش)» مى‌گفتند. مى‌گویند: در میان مسلمانان، سخاوتمندتر از او

زمان مطالعه: < 1 دقیقه ابو العباس عبد الله بن عبّاس بن عبد المطّلب قُرَشى هاشمى، از مفسّران و محدّثان پرآوازه در تاریخ اسلام است. او سه سال پیش از هجرت، در شعب ابو طالب، در مکّه، متولّد شد و در سال هشتم هجرى، سال فتح مکّه، به مدینه رفت. عمر، در دوران خلافتش، با او مشورت مى‌کرد. ابن عبّاس در دوره خلافت امیر مؤمنان