زمان مطالعه: 3 دقیقه 114. امام حسین علیه السلام: مردى خدمت امیر مؤمنان علیه السلام آمد و گفت: اى ابو الحسن! تو را «امیر مؤمنان» مى خوانند. چه کسى تو را بر ایشان امیر کرده است؟ فرمود: «خداوند عز و جل مرا بر آنان امیر کرده است». آن مرد نزد پیامبر صلى الله علیه و آله آمد و گفت: اى پیامبر خدا! آیا على

زمان مطالعه: 2 دقیقه 118. الخصال عن سلمان: دَخَلتُ عَلَى النَّبِیِّ صلى الله علیه و آله، وإذَا الحُسَینُ علیه السلام عَلَى فَخِذَیهِ وهُوَ یُقَبِّلُ عَینَیهِ ویَلثِمُ فاهُ، وهُوَ یَقولُ: أنتَ سَیِّدٌ ابنُ سَیِّدٍ، أنتَ إمامٌ ابنُ إمامٍ أبُو الأَئِمَّةِ، أنتَ حُجَّةٌ ابنُ حُجَّةٍ أبو حُجَجٍ تِسعَةٍ مِن صُلبِکَ، تاسِعُهُم قائِمُهُم.(1) 119. رسول اللّه صلى الله علیه و آله: أنَا سَیِّدُ مَن خَلَقَ اللّهُ عز

زمان مطالعه: 2 دقیقه 118. الخصال – به نقل از سلمان ـ: بر پیامبر صلى الله علیه و آله وارد شدم. دیدم حسین علیه السلام بر زانوى ایشان است و پیامبر صلى الله علیه و آله بر پیشانى و دهان او بوسه مى زند و مى فرماید: «تو آقا و آقا زاده اى. تو امام و امام زاده، و پدر امامان هستى. تو حجّت

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 122. الغیبة للنعمانی عن علیّ بن أبی حمزة: کُنتُ مَعَ أبی بَصیرٍ، ومَعَنا مَولىً لاِ بی جَعفَرٍ الباقِرِ علیه السلام، فَقالَ: سَمِعتُ أبا جَعفَرٍ علیه السلام یَقولُ: مِنَّا اثنا عَشَرَ مُحَدَّثا، السّابِعُ مِن بَعدِی وَلَدِیَ القائِمُ. فَقامَ إلَیهِ أبو بَصیرٍ فَقالَ: أشهَدُ أنّی سَمِعتُ أبا جَعفَرٍ علیه السلام یَقولُهُ مُنذُ أربَعینَ سَنَةً.(1) 123. الغیبة للنعمانی عن أبی حمزة الثمالی: کُنتُ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 122. الغیبة، نعمانى – به نقل از على بن ابى حمزه ـ: من با ابو بصیر بودم و یکى از وابستگان امام باقر علیه السلام نیز با ما بود. او گفت: از امام باقر علیه السلام شنیدم که مى فرماید: «از ما، دوازده تن محدَّث اند که هفتمین نفر پس از من، فرزندم قائم است». ابو بصیر رو به او

زمان مطالعه: < 1 دقیقه 124. کمال الدین عن صفوان بن مهران علیه السلام: قالَ أبو عَبدِ اللّهِ علیه السلام: مَن أقَرَّ بِجَمیعِ الأَئِمَّةِ وجَحَدَ المَهدِیَّ، کانَ کَمَن أقَرَّ بِجَمیعِ الأَنبِیاءِ وجَحَدَ مُحَمَّدا صلى الله علیه و آله نُبُوَّتَهُ. فُقیلَ لَهُ: یَابنَ رَسولِ اللّهِ، فَمَنِ المَهدِیُّ مِن وُلدِکَ؟ قالَ: الخامِسُ مِن وُلدِ السّابِعِ، یَغیبُ عَنکُم شَخصُهُ، ولا یَحِلُّ لَکُم تَسمِیَتُهُ.(1) 1) کمال الدین: ص 333