294. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله – در توصیف امامان فرزند على علیه السلام ـ: آنها خلفا، اوصیا، فرزندان و خاندان من اند…. خداوند عز و جل با آنها، آسمان را نگاه داشته، تا جز به اذن او بر زمین فرو نیفتد و خداوند، با آنها زمین را از این که اهلش را بلرزاند، حفظ کرده است.
295. امام زین العابدین علیه السلام: ما، امامان مسلمانان و حجّت هاى خداوند بر جهانیان و سَروران مؤمنان و جلودار سپیدرویان دست و پا سفید و سالار مؤمنان هستیم. ما موجب امنیت زمینیانیم، چنان که ستارگان سبب امان آسمانیان اند. ماییم که خداوند به سبب ما آسمان را نگاه داشته تا مبادا – جز به اذن – او بر زمین فرو افتد و با ما زمین را حفظ کرده تا زمین، اهل خود را نلرزاند و به سبب ما باران را فرو مى فرستد و رحمت را در پرتو وجود ما مى پراکند و برکت هاى زمین بیرون مى آید. اگر کسى از ما در زمین نمى بود، اهل خود را فرو مى کشید.
296. امام هادى علیه السلام – در زیارت جامعه که امامان علیهم السلام را با آن زیارت مى کنند ـ: اى سَرورانم! من نمى توانم ستایش شما را شماره کنم و به کُنه مدح شما برسم و به توصیف منزلت شما دست یابم. شما نور برگزیدگان و هدایتگر نیکان و حجّت هاى خداوند جبّار هستید که خداوند به سبب شما هر کارى را آغاز مى کند و به سبب شما پایان هر کارى را مقرّر مى نماید و در پرتو وجود شما باران را فرو مى ریزد وبا شما آسمان را نگاه مى دارد تا – مگر به اذن او – فرو نیفتد.
