281. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: ما، باب خداییم که از آن وارد مى شوند. با ما، هدایت جویان ره مى یابند.
282. امام على علیه السلام – در سخنرانى اى که در آن فضایل اهل بیت علیهم السلام را بر مى شمارد ـ: ماییم خواص و اصحاب و خزانه داران و درها، و جز از در، به خانه در نمى آیند و هر کس جز از درِ خانه وارد شود، او را دزد مى نامند.
283. امام على علیه السلام: اگر خداوند – تبارک و تعالى – بخواهد، خود را به بندگانش مى شناساند؛ لیکن ما را درها و راه خود گردانید و طریق و سویى قرار داد که از آن مى آیند. پس هر که از ولایت ما کناره گیرد، یا دیگرى را بر ما برترى دهد، از راه، منحرف شده است. پس کسانى که مردم بدیشان چنگ در مى زنند،(1)[در هدایت] یک سان نیستند و کسانى که مردم را به چشمه هاى کدر و آلوده راه مى برند، برابر نیستند، و آنها که با ما باشند، به چشمه هایى گوارا مى رسند که به امر پروردگارشان در جوشش اند و هیچ خشکى و پایانى ندارند.
284. امام صادق علیه السلام: اوصیا همان درهاى خداوند عز و جل هستند که از آن وارد مى شوند و اگر ایشان نبودند، خداوند عز و جل شناخته نمى شد. خداوند تبارک و تعالى با آنها بر خلقش حجّت مى آورد.
1) فیض کاشانى مى گوید: کسانى که بدیشان چنگ در مى زنند، در هدایت، برابر نیستند و کسانى که از آبشخور آنان مى نوشند نیز یک سان نیستند؛ بلکه برخى از آنان، مردم را به حق و به راه مستقیم، ره نمون مى شوند و از چشمه هاى خالص مى نوشانند، و برخى دیگر، مردم را به باطل و گم راهى مى برند و از چشمه هاى آلوده مى آشامانند.
