قرآن
«آیا مى پندارید که ما شما را بیهوده آفریدیم و شما به سوى ما باز نمى گردید؟!».
«اى انسان! به راستى که تو به سوى پروردگار خود به سختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى کرد».
«ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست، به باطل نیافریدیم. این، گمان کسانى است که کافر شده اند. پس واى از آتش بر کسانى که کافر شده اند! یا [مگر] کسانى را که مؤمن گردیده و کارهاى شایسته کرده اند، چون مفسدانِ در زمین مى گردانیم، یا پرهیزگاران را چون پلیدکاران قرار مى دهیم؟!».
«آیا کسانى که مرتکب کارهاى بد شده اند، پنداشته اند که آنان را مانند کسانى قرار مى دهیم که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند، [به طورى که] زندگى آنها و مرگشان یک سان باشد؟ چه بد داورى مى کنند! و خداوند، آسمان ها و زمین را به حق آفریده است و تا هر کسى به [موجب] آنچه به دست آورده، پاداش یابد، و آنان، مورد ستم قرار نخواهند گرفت».
ر. ک: بقره: آیه 28 و 46 و 156 و 281، آل عمران: آیه 55، مائده: آیه 48 و 105، انعام: آیه 60 و 64، یونس: آیه 4 و 23 و 56، هود: آیه 4 و 34، انبیا: آیه 35 و 93، مؤمنون: آیه 60 و 115، عنکبوت: آیه 8 و 57، لقمان: آیه ی 15، زمر: آیه ی 7، نجم: آیه 42، علق: آیه 8.
حدیث
110. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: اى فرزند آدم! آیا مى دانى چرا آفریده شده اى؟ تو براى حسابرسى آفریده شده اى؛ براى زنده شدن دوباره و ایستادن در پیشگاه خداوند عزوجل خلق شده اى. سراى سومى در کار نیست؛ بلکه یا بهشت است یا دوزخ. پس اگر کارهایى که خداى مهربان را خشنود مى سازد، انجام دهى، بهشت، سرا و سرپناه تو خواهد بود، و اگر کارهایى که او را ناخشنود مى گرداند، انجام دهى، دوزخ در انتظار تو خواهد بود.
ر. ک: ص 91 (انسان / فصل سوم / آفرینش آنچه در زمین است، براى انسان).
