1. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: بهترین پندآموز، مرگ است و بهترین راه نما، خِرد، و بهترین ره توشه پرهیزگارى، و بهترین سرگرمى، عبادت و بهترین همدم، خدا و بهترین سخن، قرآن است.
2. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: کسى که خدا همدم اوست، هرگز احساس تنهایى نمى کند، و کسى که خدا او را عزّت بخشیده است، هیچ گاه خوار نمى شود، و کسى که توانگرى اش از جانب خداست، هیچ گاه نیازمند نمى شود. پس کسى که با خدا انس گیرد، خداوند [خود]، انیس او مى شود، بى هیچ انیسى [دیگر].
3. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: اى همدم یاد کنندگان!
4. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: اى همدم آن که همدمى ندارد!
5. امام على علیه السلام- در دعایى که در آن براى راه نمایى شدن، دست به دامن خدا مى شود-: بار خدایا! تو براى دوستانت همدم تر از هر همدمى، و براى کمک به آنان که بر تو توکّل مى کنند، آماده ترینى، و بر نهان هایشان گواهى، و از درون هایشان آگاهى، و اندازه ی بینش ها [و افکارشان] را مى دانى.
پس، رازهایشان بر تو هویداست و دل هایشان به تو شیداست. اگر تنهایى، دل تنگشان کند، یاد تو انیس آنان مى شود، و اگر گرفتارى ها بر آنان فرو ریزد، به تو پناه مى آورند؛ چرا که مى دانند زمام کارها همه در دست تو و خاستگاه آنها قضاى توست.
6. امام على علیه السلام- در وصف مؤمن-: مؤمن در دنیا اهل صداقت است، دل آگاه است، حدود [الهى] را پاس مى دارد،… شب و روز، سرمایه ی اوست و بهشت، منزلگاهش و قرآن، سخنش و محمّد صلى الله علیه و آله، شفیعش و خداوند- که یادش بشکوه باد-، همدمش.
7. امام على علیه السلام: از تورات، دوازده آیه برگزیدم و آنها را به زبان عربى برگرداندم، و روزى سه بار در آنها مى نگرم: «… سوم. اى پسر آدم! تا مرا دارى، با هیچ کس همدم مشو؛ زیرا هر گاه مرا بخواهى، مهربان و نزدیکم مى یابى».
8. امام على علیه السلام- در گفتارى از ایشان-: خداى را فرمان بردار و با یاد او دمخور باش، و آن گاه که از او روى گردانده اى، رویکرد او را به خود، تصوّر کن: او تو را به بخشایش خویش مى خواند و در فضل خود فرو مى پوشاند و تو به غیر او رو مى کنى.
9. امام على علیه السلام: هر گاه دیدى که خداى سبحان، تو را با یاد خویش همدم ساخته، بى گمان، تو را دوست داشته است و هر گاه دیدى تو را با خلق خویش همدم ساخته و از یاد خودش بیگانه ساخته، بى گمان، تو را دشمن مى دارد.
10. امام على علیه السلام- در دعایى از ایشان-: بار خدایا! دل هاى دلارامان، شیفته ی توست و خِردهاى خردمندان، همدم تو.
11. امام على علیه السلام: معبود من! چه تنگ است راه بر کسى که تو راه نمایش نباشى، و چه دلگیر است مسیر براى کسى که تو همدم او نباشى!
12. امام حسین علیه السلام- در دعاى عرفه ی منسوب به ایشان-: اى آن که شیرینى همدمى را به دوستانش چشانید!
13. امام حسین علیه السلام- در دعاى عرفه ی منسوب به ایشان-: تو آنى که اغیار را از دل هاى عاشقانت برون بردى تا جز تو را دوست ندارند و به غیر تو پناه نیاورند. آن گاه که در همه ی دنیا احساس تنهایى کنند، تو مونس آنانى.
14. امام زین العابدین علیه السلام- در مناجات اِنجیلیه-: اى آن که عارفان را به لذّت مناجاتش خو داده و جامه ی دوستى اش را بر گنهکاران، پوشانده است!
15. امام زین العابدین علیه السلام- در دعاى ابو حمزه ی ثمالى-: معبود من!… در این دنیا بر غربت من و در هنگام مرگ، بر اندوه من رحم آور… تا با غیر تو اُنس نگیرم. آقاى من! اگر مرا به خویشتن وا گذارى، تباه مى شوم.
16. امام زین العابدین علیه السلام- در مناجات هاى پانزده گانه-: معبود من! کیست که شیرینى محبّت تو را چشید و دیگرى را به جاى تو گزید؟! و کیست که به مقام قرب تو اُنس گرفت و جایى دیگر جُست؟! معبود من! پس مرا از کسانى قرار ده که آنان را براى قرب و دوستى خودت برگزیدى.
17. امام زین العابدین علیه السلام- در مناجات هاى پانزده گانه-: معبود من!… از هر لذّتى به غیر یاد تو، و از هر آرامشى به غیر اُنس با تو، و از هر شادى اى به غیر قُرب تو، و از هر سرگرمى اى به غیر طاعت تو، از تو آمرزش مى خواهم.
18. امام زین العابدین علیه السلام- در مناجات اِنجیلیه-: بار خدایا! مرا از کسانى قرار ده که… جان هایشان را به شناخت خود، مأنوس گردانیده اى.
19. امام زین العابدین علیه السلام- از دعایى که در برخى نافله هاى روز جمعه مى خواند-: بار خدایا! تو براى دوستانت، همدم ترینِ همدمانى…. هر گاه هراسِ غربت، مرا فرا گیرد، یادِ تو، مونس من مى شود.
20. امام صادق علیه السلام- از دعاى ایشان در صبحگاهان-: بار خدایا!… تو براى دوستانت همدم ترینِ همدمانى، و براى کارسازىِ آن که بر تو توکّل مى کند، سزاوارترینى، و براى یارى دادن به آن که بر تو تکیه مى کند، بهترینى و براى حمایت از آن که به تو رو مى آورد، برحق ترینى. راز من بر تو هویداست و من به تو مشتاقم. من ناتوانم و تو توانایى. من کوچکم و تو بزرگى. من ضعیفم و تو نیرومندى. من درویشم و تو بى نیازى. هر گاه غربت و تنهایى، دل تنگم کند، یاد تو مونس من مى شود.
21. امام صادق علیه السلام- از دعاى ایشان در روز عرفه-: اى بهترین کسى که در تنهایى ام با او همدم شدم و رازم را با او در میان نهادم!
22. امام صادق علیه السلام: شناخت خداوند عز و جل، دلارام هر دل تنگى اى، و یار هر تنهایى اى، و روشنایى هر تاریکى اى، و نیروبخش هر ناتوانى اى و شفاى هر بیمارى اى است.
23. امام صادق علیه السلام- در توصیه هاى ایشان به عبد اللّه بن جندب-: اى عبد اللّه! ابلیس، دام هاى خود را در این سراى فریب نهاده است و مقصودش از آن، کسى جز دوستان ما نیست؛ ولى آخرت در نگاه دوستان ما، چنان شکوهمند است که هیچ چیزى را با آن عوض نمى کنند.
بَه بَه از آن دل هاى انباشته از نور! دنیا در نظرشان، چون مارِ پیسه است و دشمنِ بى زبان [درنده خو]. با خدا دمخورند و از آنچه خوش گذرانان بِدان دل شادند، گریزان اند. اینان اند دوستان راستین من. به خاطر آنان، هر فتنه اى برطرف مى شود و هر بلایى رفع مى گردد.
24. امام هادى علیه السلام: اى روشناى روشنایى ها! اى گرداننده ی کارها! اى روان کننده ی دریاها [و آب ها]! اى زنده کننده ی هر آن که در گورهاست! اى پناه من در آن گاه که راه ها به رویم بسته مى شوند، و اى گنج من در آن گاه که در کسب و کار، فرو مى مانم، و اى مونس من در آن گاه که بیگانگان از من دورى مى کنند و نزدیکان از من خسته مى شوند!
25. مسکّن الفؤاد: در خبرهاى داوود علیه السلام آمده است [که خدا به وى وحى فرمود]: «اى داوود! به اهل زمینم برسان که: من دوست آنم که دوستم بدارد، و همنشین آنم که همنشین من باشد، و مونس کسى هستم که با یاد من انس گیرد، و یار کسى هستم که یار من باشد، و برگزیننده ی کسى هستم که مرا برگزیند، و فرمان بُردار کسى هستم که فرمان بردار من باشد. هر کس مرا دوست بدارد و این را از قلب او به یقین بدانم، او را براى خودم مى پذیرم و چنان دوستش مى دارم که پیش از او هیچ یک از آفریدگانم را دوست نداشته ام. هر کس به راستى مرا بجوید، مرا مى یابد و هر کس جز مرا بجوید، مرا نمى یابد. پس- اى زمینیان- این دنیاى پوچ [و باطل] را بگذارید و به سوى کرامت و دوستى من و همنشینى و همدمى با من بیایید، و به من خو بگیرید تا با شما خو بگیرم و به سوى دوستى شما بشتابم».
26. بحار الأنوار- در بیان دعایى از یوشع بن نون علیه السلام-: معبودا! چه تنگ است راه بر کسى که تو همدم او نباشى!
