امان خواهى مؤمن از خداوند و پذیرفته شدن امان او

423. الکافى- به نقل از رفاعه-: امام صادق علیه السلام فرمود: «اى رفاعه! آیا مى دانى چرا مؤمن را مؤمن گفته اند؟».

گفتم: نمى دانم.

فرمود: «چون از جانب خداوند، امان مى دهد و خداوند، امان او را مى پذیرد».(1)

424. المحاسن- به نقل از سنان بن طریف-: امام صادق علیه السلام به من فرمود: «چرا مؤمن، مؤمن نامیده شده است؟».

گفتم: نمى دانم؛ ولى فکر مى کنم به این دلیل که به آنچه از نزد خدا آمده است، ایمان دارد.

فرمود: «درست است [که او ایمان دارد]؛ امّا مؤمن را براى این، مؤمن نگفته اند».

گفتم: پس چرا مؤمن را مؤمن گفته اند؟

فرمود: «[براى این که] او در روز قیامت، از جانب خداوند [به دیگران] امان مى دهد و خدا هم امانش را تأیید مى کند».

1) یعنى: براى کسى که سزاوار عذاب است، شفاعت مى کند و شفاعتش رد نمى شود، یا براى کسى بهشت را تضمین مى کند و ضمانتش پذیرفته مى شود.