414. سنن ابن ماجة- به نقل از عبد اللّه بن عمرو-: پیامبر خدا صلى الله علیه و آله را دیدم که کعبه را طواف مى کند و مى فرماید: «خوشا تو و خوشا بوى تو! وه که چه بزرگى تو و چه بزرگ است حرمت تو! لیکن سوگند به آن که جان محمّد در دست اوست، حرمت مؤمن نزد خداوند، بزرگ تر از حرمت توست؛ هم حرمت مالش و هم حرمت جانش، و هم حرام بودنِ این که به او جز گمان نیک ببریم».
415. تنبیه الخواطر- به نقل از ابن عبّاس-: پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به کعبه نگریست و فرمود: «آفرین بر تو خانه! چه بزرگى تو و چه بزرگ است حرمت تو! [امّا] به خدا سوگند که مؤمن نزد خداوند، با حرمت تر از توست؛ زیرا خداى متعال، از تو تنها یک چیز را حرام کرد و از مؤمن، سه چیز را: مالش را و جانش را و گمان بد بردن به او را».
416. الاختصاص- به نقل از حسن بن عطیّه-: امام صادق علیه السلام بر [کوه] صفا ایستاده بود که عبّاد بصرى گفت: حدیثى از شما روایت مى شود.
فرمود: «چه حدیثى؟».
گفت: [حدیثِ:] حرمت مؤمن، بیشتر از حرمت این بنا (کعبه) است.
امام صادق علیه السلام فرمود: «بله، من این را گفته ام. مؤمن اگر به این کوه ها بگوید: بیا، مى آیند».
عبّاد بصرى گفت: دیدم کوه ها مى آیند. امام صادق علیه السلام به آنها فرمود: «بمان! مقصودم آمدنِ شما نبود».
417. امام صادق علیه السلام: مؤمن، با حرمت تر از کعبه است.
