قرآن
«تنها کسانى دروغ پردازى مى کنند که به آیات خدا ایمان ندارند و آنان خود، دروغگویان اند».
حدیث
236. کنز العمّال- به نقل از عبد اللّه بن جراد-: ابو دردا گفت: اى پیامبر خدا! آیا مؤمن دزدى مى کند؟
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: «ممکن است».
گفت: آیا مؤمن زنا مى کند؟
فرمود: «بله، اگر چه ابو دردا خوش نداشته باشد».
گفت: آیا مؤمن دروغ مى گوید؟
فرمود: «تنها آن کس دروغ مى گوید که ایمان ندارد. بنده لغزشى مى کند، سپس به سوى پروردگارش بر مى گردد و توبه مى کند و خدا هم توبه اش را مى پذیرد».
237. تفسیر العیّاشى- به نقل از عبّاس بن هلال-: امام رضا علیه السلام از مرد دروغگویى یاد کرد و سپس فرمود: «خداوند فرموده است: «تنها کسانى دروغ پردازى مى کنند که ایمان ندارند»».
238. الکافى- به نقل از یونس، از یکى از شیعیان-: امام کاظم علیه السلام فرمود: «خداوند، پیامبران را براى پیامبرى آفرید. پس آنان، جز پیامبر نیستند. و مؤمنان را براى ایمان آفرید. پس اینان، جز مؤمن نیستند. به عدّه اى هم، ایمان را به عاریت داد که اگر خواست، آن را برایشان تا پایان نگه دارد و اگر خواست، از آنان بگیرد. و در باره ی همینان است [این سخن خداوند]: «پس [براى شما] قرارگاهى و سپردگاهى است»». و به من فرمود: «فلانى ایمانش سپردنى [و عاریتى] بود و از این رو، هنگامى که بر ما دروغ بست، آن ایمانش از او باز ستانده شد».
ر. ک: ص 275 (آثار و برکات ایمان / پرهیز از دروغ بستن).
