گناه بسیار

قرآن

«آن گاه، فرجام کسانى که بدى کردند، [بسى] بدتر بود؛ [چرا] که آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را به ریشخند مى گرفتند».

«نه چنین است؛ بلکه آنچه مرتکب مى شدند، بر دل هایشان زنگار بسته است. زهى پندار! که آنان در آن روز، از پروردگارشان سخت محجوب اند».

حدیث

213. الاحتجاج: چون امام زین العابدین علیه السلام و اهل بیت او به مجلس یزید وارد شدند، و سرِ امام حسین علیه السلام را آوردند و در تشتى در برابرش نهادند، یزید با عصایى که در دستش بود، شروع به زدن بر دندان هاى امام حسین علیه السلام کرد و مى گفت:

هاشمیان، با سلطنت، بازى کردند

نه خبرى آمد و نه وحى اى نازل شد.

… زینب دختر على علیه السلام رو به یزید کرد… و فرمود: سپاس، خداوندى را که پروردگار جهانیان است، و درود بر جدّم سَرور پیامبران. راست فرمود خداوند پاک که مى فرماید: «سپس فرجام کسانى که بدى کردند، [بسى] بدتر بود؛ [چرا] که آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را به ریشخند مى گرفتند».

214. امام صادق علیه السلام: به جان خودم سوگند که نادانان، از سوى پروردگارشان ضربه نخوردند. آنان دلالت هاى آشکار و نشانه هاى روشن را در وجود خویش مى بینند و [مى بینند که] آنچه از ملکوت آسمان ها و زمین و آفرینش شگفت انگیز و استوار گیتى مشاهده مى کنند، نشان از وجود سازنده دارد؛ امّا این مردمان، درهاى گناهان را به روى خویش گشودند و راه هاى شهوات را بر خود هموار ساختند و از این رو، هوس ها بر دل هایشان چیره گشت و بر اثر ستم خودشان، شیطان، وجود آنان را تسخیر کرد. و این چنین، خداوند بر دل هاى تجاوزگران، مُهر مى زند.