قرآن
«اگر پروردگار تو بخواهد، همه ی کسانى که در روى زمین اند، ایمان مى آورند. آیا تو مردم را به اجبار وا مى دارى که ایمان بیاورند؟ جز به اذن خدا، هیچ کس را نرسد که ایمان بیاورد، و او پلیدى را بر کسانى که خِرد خویش را به کار نمى بندند، مقرّر مى کند»
«و[لى] آنان که به هدایت گراییدند، [خدا] آنان را هر چه بیشتر، هدایت بخشید و [توفیقِ] پرهیزگارى شان داد».
«و به تحقیق، کسانى را که در راه ما مجاهدت کنند، به راه هاى خویش هدایتشان مى کنیم».
حدیث
192. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: خداوند – که بزرگى اش شکوهمند باد- فرمود: «بندگان من! همه ی شما گم راهید، مگر کسى که من راه نمایى اش کنم. همه ی شما نیازمندید، مگر کسى که من بى نیازش کنم. همه ی شما گنهکارید، مگر کسى که من مصونش بدارم».
193. امام زین العابدین علیه السلام- در مناجات اِنجیلیه-: سَرورم! اگر تو مرا به اسلامْ ره نمون نشده بودى، من گم راه شده بودم. اگر تو مرا پا بر جا نمى داشتى، من سست شده بودم. اگر تو دلم را با ایمان به خودت آشنا نمى کردى، من به تو ایمان نیاورده و تو را تصدیق نکرده بودم. اگر تو زبانم را به دعایت باز نمى کردى، من تو را نمى خواندم. اگر تو خودت را به من- چنان که باید- نمى شناساندى، من تو را نمى شناختم. اگر تو مرا به پاداش کریمانه ات ره نمون نمى شدى، من [به آن] رغبت نمى کردم. اگر تو دردناکىِ عذابت را برایم بیان نمى کردى، من [از آن] نمى ترسیدم. پس، از تو مى خواهم که مرا به آنچه موجب پاداش تو مى شود، توفیق دهى و از آنچه کیفر تو را به بار مى آورد، رهایى ام بخشى.
