136. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: هیچ بنده اى طعم ایمان را نمى چشد، مگر آن گاه که به تقدیر، به همه اش، ایمان آورد.
137. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: بنده شیرینى ایمان را نمى چشد، تا آن گاه که به تقدیر، چه نیک و چه بدش، و چه شیرین و چه تلخش، ایمان بیاورد.
138. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: انسان، شیرینى ایمان را در دلش نمى یابد، مگر آن گاه که برایش مهم نباشد چه کسى دنیا را خورد.
139. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: شیرینى ایمان به دل هیچ کس وارد نمى شود، مگر آن که پاره اى سخنان را از ترس دروغ بودن، ترک گوید، اگر چه [در واقعْ] راست باشند، و برخى مجادلات را ترک گوید، هر چند حق با او باشد.
140. امام على علیه السلام: چگونه شیرینى ایمان را بچشد کسى که از حق مى رنجد؟!
141. امام على علیه السلام: بنده طعم ایمان را نمى یابد، مگر آن که دروغ گفتن را، به شوخى یا جدّى، ترک گوید.
142. امام على علیه السلام: انسان، حقیقت ایمان را نمى چشد، مگر آن گاه که سه خصلت در او وجود داشته باشد: فهم در دین، شکیبایى در برابر سختى ها، و حسابگرى در معاش.
143. امام صادق علیه السلام: امیر مؤمنان مى فرمود: «هیچ بنده اى طعم ایمان را در نمى یابد، مگر آن گاه که بداند آنچه به او رسیده است، نمى شده نرسد و آنچه به او نرسیده است، ممکن نبوده که برسد، و این که زیان رسان و سودبخش، تنها خداوند عز و جل است و بس».
144. امام صادق علیه السلام: بر دل هاى شما حرام است که شیرینىِ ایمان را بچشند، مگر آن گاه که به دنیا بى رغبت شوند.
