جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

باور قلبى به غیب و تصدیق زبانى آن

زمان مطالعه: < 1 دقیقه

قرآن

«آنان که به غیب ایمان مى آورند، و نماز را بر پا مى دارند، و از آنچه به ایشان روزى داده ایم، انفاق مى کنند».

حدیث

1. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: اى مردم! مؤمن نیست آن کسى که با زبانش ایمان آورد و با دلش ایمان نیاورد.

2. الاحتجاج- در بیان یکى از فراوان پرسش هایى که مردى زندیق، از امام صادق علیه السلام پرسید-:

زِندیق گفت: پس میان کفر و ایمان، مرتبه اى وجود دارد؟

امام علیه السلام فرمود: «نه».

گفت: پس ایمان چیست و کفر، کدام است؟

امام علیه السلام فرمود: «ایمان، آن است که شخص به آن بخش از عظمت خدا که از او پنهان است، همان گونه باور داشته باشد که به آنچه از عظمت او مشاهده مى کند و آشکارا مى بیند، باور دارد، و کفر به معناى انکار است».