جایگاه امنیت، در نظام اسلامى

از منظر متون اسلامى، امنیت اجتماعى، یکى از بزرگ ترین و گواراترین نعمت هاى الهى است که با نعمت تن درستى و سلامت برابرى مى کند، همه مردم به آن نیاز دارند و بدون آن، شادى در زندگى بى مفهوم است؛ ولى با این همه، کمتر کسى قدر این نعمت بزرگ را مى داند:

نِعمَتانِ مَکفورَتانِ: الأَمنُ وَالعافِیَةُ.(1)

دو نعمت اند که ناسپاسى مى شوند: امنیت و سلامت.

در مقابل، نبودِ امنیت، یکى از سخت ترین مجازات هاى الهى است. زندگى براى مردمى که امنیت ندارند، لذّتبخش نیست و معیار ارزش وطن، میزان برخوردارى آن از امنیت است؛ بلکه چنان است که از امام على علیه السلام روایت شده است:

شَرُّ الأوطانِ ما لَم یَأمَن فیهِ القُطّانُ.(2)

بدترین وطن، جایى است که ساکنانش در آن، در امان نباشند.

1) ر. ک: ص 500 ح 4.

2) ر. ک: ص 504 ح 14.