1085. مقتل الحسین علیه السلام، خوارزمى ـ به نقل از حذیفه ـ :
دیدم پیامبر خدا صلى الله علیه و آله دست حسین بن على علیه السلام را گرفت و فرمود: «اى مردم! جدّ حسین، نزد خداوند، گرامى تر از جدّ یوسف بن یعقوب است. حسین، اهل بهشت است و پدر او اهل بهشت است و مادرش اهل بهشت است و برادرش اهل بهشت است و دوستدار آنان اهل بهشت است و دوستدار دوستدار آنان نیز اهل بهشت است».
1086. امام صادق علیه السلام:
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله در سفرى از مرکب خود، پیاده شد و پنج سجده به جاى آورد. چون بر مرکب نشست، یکى از اصحابش گفت: اى پیامبر خدا! ما کارى از شما دیدیم که قبلاً نکرده بودید! فرمود: «آرى. جبرئیل علیه السلام نزد من آمد و بشارتم داد که على اهل بهشت است و من به شکرانه آن در پیشگاه خداى متعال، سجده کردم. چون سر برداشتم، گفت: فاطمه هم اهل بهشت است. من به شکرانه آن نیز خداى متعال را سجده کردم. چون سر برداشتم، گفت: حسن و حسین، سَرور جوانان بهشتى اند. و من باز به شکرانه آن، خداى متعال را سجده کردم. چون سر برداشتم، گفت: دوستدار آنان نیز اهل بهشت است. من به خاطر این نیز براى خداى متعال، سجده شکر به جاى آوردم. چون سر برداشتم گفت: و هر کس دوستدار ایشان را دوست بدارد، او نیز اهل بهشت است. و من باز به شکرانه آن، در پیشگاه خداى متعال سجده کردم».
1087. الفضائل ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه انصارى ـ :
ما در مسجد پیامبر خدا در مدینه نزد ایشان بودیم که یکى از صحابه، سخن از بهشت به میان آورد. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: «خداوند، بیرقى از نور دارد که دسته اش از زبرجد است. خداوند متعال، دو هزار سال پیش از آن که آسمان را بیافریند، این بیرق را آفرید و بر آن نوشته شده است: معبودى جز خداى یکتا نیست. محمّد، فرستاده خداست و خاندان محمّد، بهترین مردم اند و تو ـ اى على ـ گرامى ترین خلق هستى».
در این هنگام، على علیه السلام فرمود: سپاس، خداى را که ما را بدین ره نمون شد و به واسطه تو، ما را کرامت و شرافت بخشید.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: «اى على! آیا نمى دانى که هر کس ما را دوست بدارد و دوستى ما را به دل گیرد، خداوند متعال، او را با ما سکونت مى دهد؟» و آن گاه این آیه را تلاوت فرمود: «در قرارگاه صدق، نزد پادشاهى توانایند».
1088. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
اى على! هر کس فرزندان تو را دوست بدارد، تو را دوست داشته است و هر کس تو را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و هر کس مرا دوست بدارد، خدا را دوست داشته است و هر کس خدا را دوست بدارد، خداوند، او را به بهشت مى برد، و هر کس فرزندان تو را دشمن بدارد، تو را دشمن داشته است و هر کس تو را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است و هر کس مرا دشمن بدارد، خدا را دشمن داشته است و هر کس خدا را دشمن بدارد، بر خداوند، سزاوار است که او را به دوزخ برد.
1089. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
هر کس ما را در دل دوست بدارد و با دست و زبانش یارى مان رساند، من و او در علیّین خواهیم بود و هر کس ما را در دل دوست بدارد و با زبانش یارى مان رساند، امّا با دست خود، ما را یارى نرساند ، در درجه پایین تر آن خواهد بود و هر کس ما را در دل دوست بدارد، امّا دست و زبانش را از ما دریغ کند، در درجه فروتر قرار خواهد گرفت.
1090. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
بهشت، سه درجه دارد و دوزخ، سه دَرَک (درجه نزولى یا طبقه زیرین). بالاترین درجه بهشت، براى کسى است که در دل، ما را دوست بدارد و با زبان و دستش یارى مان کند. در درجه دوم، کسى جاى مى گیرد که در دل، ما را دوست بدارد و با زبانش یارى مان رساند و در درجه سوم، کسى قرار مى گیرد که در دل، ما را دوست بدارد.
1091. امام على علیه السلام:
هر که در دل، ما را دوست بدارد و با زبانش یارى مان رساند و در کنار ما عملاً با دشمنانمان بجنگد، در بهشت با ما هم درجه خواهد بود و هر که در دل، ما را دوست بدارد و با زبانش یارى مان رساند، ولى در کنار ما با دشمنانمان نجنگد، دو درجه پایین تر از آن قرار خواهد گرفت و هر که در دل، ما را دوست بدارد، امّا با زبان و دست خود، یارى مان نرساند، او نیز در بهشت خواهد بود.
1092. نور الأبصار:
روایت شده که امّام زین العابدین علیه السلام بیمار شد. جماعتى از اصحاب پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به عیادت ایشان آمدند و گفتند: فدایت شویم، اى پسر پیامبر خدا! حالتان چگونه است؟
فرمود: «بحمد اللّه، خوبم. شما در چه حالید؟».
گفتند: به خدا سوگند ـ اى پسر پیامبر خدا ـ که همگى دوستدار و علاقه مند شما هستیم.
فرمود: «هر که ما را به خاطر خدا دوست بدارد، خداوند، در روز قیامت که سایه اى جز سایه او نیست، وى را در سایه اى پایدار جاى مى دهد و هر کس ما را به خاطر پاداش ما دوست بدارد، خداوند از جانب ما به او بهشت را پاداش خواهد داد و هر کس ما را به خاطر مقصودى دنیایى دوست بدارد، خداوند، روزىِ او را از جایى مى رساند که گمانش را نمى برد».
1093. تحف العقول:
یونس به امام صادق علیه السلام گفت: علاقه مندىِ من به شما و شناختى که خداوند در باره حقّ شما به من داده، مرا خوش تر از ملک سراسر دنیاست.
یونس گفت: پس آثار خشم را در چهره امام علیه السلام مشاهده کردم. سپس امام علیه السلام فرمود: «اى یونس! مقایسه اى نادرست کردى. دنیا و آنچه در آن است، چیست؟ آیا آن، چیزى جز سیر شدن شکمى و پوشاندن عورتى است، در حالى که تو با دوستدارى ما، به زندگى جاوید دست مى یابى؟!».
