1067. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله ـ در بیان فضیلت و مقام فاطمه علیهاالسلام در روز قیامت ـ :
خداوند عز و جل به او وحى مى فرماید که: «اى فاطمه! از من بخواه تا به تو عطا کنم و از من تمنّا کن تا راضى ات گردانم». پس فاطمه مى گوید: خداى من! تو خود، آرزویى و فوق آرزو هستى. از تو مى خواهم که دوستدار من و دوستدار عترتم را به آتش، عذاب نکنى.
خداوند به او وحى مى فرماید که: «اى فاطمه! به عزت و جلال و عظمتِ مقامَم سوگند که من دو هزار سال پیش از آن که آسمان ها و زمین را بیافرینم، به خود سوگند خورده ام که دوستداران تو و دوستداران عترتت را به آتش، عذاب نکنم».
1068. تاریخ بغداد ـ به نقل از بلال بن حمامه ـ :
روزى پیامبر خدا صلى الله علیه و آله خندان و شادان به سوى ما آمد. عبد الرحمان بن عوف گفت: اى پیامبر خدا! براى چه مى خندید؟ فرمود: «بشارتى از جانب پروردگارم به من رسید: هنگامى که خدا خواست فاطمه را به همسرى على در آورد، به فرشته اى دستور داد درخت طوبى را تکان دهد و او آن را تکان داد و اوراق مکتوبى پراکنده شدند. خداوند، فرشتگانى را ایجاد کرد که آنها را جمع کردند. پس چون قیامت شود، آن فرشتگان در میان خلایق مى گردند و هریک از دوستداران مخلص ما اهل بیت را ببینند، یکى از آن نوشته ها را به او مى دهند که در آن، نوشته شده است: این، امان نامه اى است از آتش، از جانب برادرم و پسرعمویم و دخترم براى رهایى مردان و زنانى از امّتم از آتش دوزخ».
1069. امام صادق علیه السلام:
به خدا سوگند، هر بنده اى که خدا و پیامبرش را دوست داشته و ولایت امامان علیهم السلام را پذیرفته باشد و از دنیا برود، آتش دوزخ به او نمى رسد.