1053. الکافى ـ به نقل از عبد اللّه بن ولید ـ :
در زمان مروان به خدمت امام صادق علیه السلام رسیدیم. پرسید: «شما کیستید؟».
گفتیم: از مردم کوفه هستیم.
فرمود: «مردم هیچ شهرى به اندازه کوفه دوستدار ما نیستند، بویژه این گروه. خداوند عز و جل شما را به موضوعى ره نمون شد که دیگر مردم، آن را نمى دانند. شما ما را دوست دارید و مردم، دشمنمان مى دارند. شما از ما پیروى مى کنید و مردم از ما سرپیچى مى کنند. شما ما را قبول دارید و مردم، ما را قبول ندارند. خداوند، زندگى و مرگ شما را چون زندگى و مرگ ما قرار دهد! گواهى مى دهم که پدرم مى فرمود: هریک از شما، زمانى که نفَسش به این جا رسد ـ و با دست خود به گلویش اشاره نمود ـ، چیزى را مشاهده خواهد کرد که خداوند به واسطه آن، چشمش را روشن کند و خوش حال شود. خداى عز و جل در کتاب خود فرموده است: «و قطعاً پیش از تو نیز رسولانى فرستادیم و براى آنان زنان و فرزندانى قرار دادیم». ما، فرزندان پیامبر خدا صلى الله علیه و آله هستیم».
