993. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
پروردگارم با من عهد بست که ایمان هیچ بنده اى را نپذیرد، مگر آن که با محبّت اهل بیت من همراه باشد.
994. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
هیچ بنده اى ایمان نیاورده است، مگر آن گاه که مرا از خودش بیشتر دوست داشته باشد و کسانِ مرا بیشتر از کسان خودش و خاندان مرا بیشتر از خاندان خودش و مرا بیشتر از خودش.
995. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
ایمان، کامل نمى شود، مگر با دوست داشتن ما اهل بیت.
996. امام على علیه السلام:
هان! هیچ بنده اى از بندگان خدا نیست که خداوند، دلش را براى ایمان خالص کرده باشد، مگر این که دوستى ما را در دلش مى یابد. از این رو، ما را دوست مى دارد، و هیچ بنده اى از بندگان خدا نیست که خداوند، بر او خشم گرفته باشد، مگر این که دشمنى با ما را در دلش مى یابد و از این رو، ما را دشمن مى دارد. بنا بر این، دوستدار ما، چشم به راهِ رحمت است و گویى درهاى رحمت به رویَش گشوده شده است و کینه توز به ما بر لبه پرتگاهى در حال ریزش است که با آن در آتش دوزخ فرو مى افتد. پس گوارا باد براى اهل رحمت، رحمتشان و ناگوار باد براى دوزخیان، جایگاه آنان!
997. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
هر که على را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است و هر که مرا دشمن بدارد، خدا را دشمن داشته است. تو را [اى على] جز مؤمن، دوست ندارد و کسى جز کافر یا منافق، دشمنت نمى دارد.
998. امام على علیه السلام:
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به من فرمود که مرا جز مؤمن، دوست ندارد و جز منافق، کسى دشمنم نمى دارد.
999. مسند ابن حنبل ـ به نقل از امّ سلمه ـ :
شنیدم پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به على علیه السلام مى فرماید: «مؤمن، تو را دشمن نمى دارد و منافق، دوستت نمى دارد».
1000. تاریخ دمشق ـ به نقل از ابو ذر ـ :
شنیدم پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به على علیه السلام مى فرماید: «خداوند، بر مهروَرزى به تو، از مؤمنان، پیمان گرفته است و از منافقان بر کین وَرزى به تو. اگر بینىِ مؤمن را بزنى، باز تو را دشمن نخواهد داشت و اگر دینارها به پاى منافقان بریزى، باز هم دوستت نخواهند داشت. اى على! تو را دوست ندارد، مگر مؤمن و تو را دشمن نمى دارد، مگر منافق».
1001. امام على علیه السلام:
اگر با این شمشیرم بر بینى مؤمن بکوبم که با من دشمن شود، دشمن نمى شود و اگر همه دنیا را به پاى منافق بریزم که مرا دوست بدارد، باز هم مرا دوست نخواهد داشت و این، از آن روست که حُکم خدا، بر زبان پیامبر اُمّى صلى الله علیه و آله گذشت که فرمود: «اى على! هیچ مؤمنى با تو دشمنى نمى کند و هیچ منافقى دوستدار تو نمى گردد».
1002. امام باقر علیه السلام:
دوست داشتن ما، ایمان است و دشمن داشتنمان، کفر.
1003. امام باقر علیه السلام:
بدانید ـ اى ابو وَرد و اى جابر ـ که اگر تا قیام قیامت، دل هر مؤمنى را بشکافید، در آن، جز محبّت امیر مؤمنان على بن ابى طالب علیه السلام را نخواهید یافت و اگر تا قیام قیامت، دل هر کافرى را بشکافید، در آن، جز این نخواهید یافت که امیر مؤمنان على را دشمن مى دارد؛ چرا که خداى متعال، از زبان محمّد صلى الله علیه و آله به على بن ابى طالب علیه السلام فرمود: «هیچ مؤمنى تو را دشمن نمى دارد و هیچ کافر یا منافقى دوستدار تو نمى شود» «و آن کس که ظلمى بر دوش دارد، نومید مى ماند». امّا ما را به اعتدال دوست بدارید تا هدایت و رستگار شوید. ما را دوست بدارید به میزان دوست داشتن اسلام.
1004. امام باقر علیه السلام:
هر که مى خواهد بداند که اهل بهشت است [یا نه]، محبّت ما را به قلبش عرضه کند. اگر آن را پذیرفت، مؤمن است.
1005. شواهد التنزیل ـ به نقل از على بن محمّد بن بشر ـ :
در خدمت محمّد حَنفیّه (پسر امام على علیه السلام) نشسته بودم که سواره اى از راه رسید و شترش را خواباند و سپس جلو آمد و نامه اى به ایشان داد. امام علیه السلام چون نامه را خواند، فرمود: «مهلّب از ما چه مى خواهد؟! به خدا سوگند که امروز نه دنیایى در دست ماست و نه قدرتى داریم». او گفت: خدا مرا فداى شما کند! هر که دنیا و آخرت را بخواهد، نزد شما خاندان است. فرمود: «هر چه خدا بخواهد! بدانید که هر کس به خاطر خدا ما را دوست بدارد، خداوند به واسطه این دوست داشتنِ به ما، او را سود مى بخشد و هر که ما را براى غیر خدا دوست بدارد، خداوند، هر طور بخواهد، عمل خواهد کرد. دوست داشتن ما اهل بیت، چیزى است که خداوند، آن را در [صفحه] دل بنده رقم مى زند. پس هر که خداوند، این محبّت را در دل او رقم زند، کسى نمى تواند آن را پاک کند. نشنیده اى که خداوند مى فرماید: «در دل اینهاست که [خدا] ایمان را نوشته و آنها را با روحى از جانب خود، تأیید کرده است» (تا آخر آیه)؟ بنا بر این، دوست داشتن ما اهل بیت، [از بُنِ] ایمان است».
