967. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
خداوند، اسلام را آفرید و براى آن، عرصه اى و نورى و حصارى و یاورى قرار داد. عرصه آن، قرآن است و نورش حکمت و حصارش نیکى و یاورانش من و اهل بیت من و شیعیان ما هستیم. پس اهل بیت من و شیعیان و یاوران آنان را دوست بدارید؛ زیرا شبى که مرا به آسمان دنیا بالا بردند و جبرئیل مرا به اهل آسمان معرّفى کرد، خداوند، محبّت مرا و محبّت اهل بیت من و شیعیان آنها را در دل هاى فرشتگان به ودیعت نهاد و این محبّت تا روز قیامت در دل هاى آنان سپرده است.
سپس [جبرئیل]، مرا به سوى زمینیان فرود آورد و مرا به اهل زمین معرّفى کرد و خداوند عز و جل محبّت مرا و محبّت اهل بیت من و شیعیان آنها را در دل هاى مؤمنان امّتم به ودیعت نهاد. بنا بر این، مؤمنان امّتم، این ودیعه مرا در باره اهل بیتم تا روز قیامت حفظ مى کنند.
968. امام باقر علیه السلام:
من مى دانم که این محبّت شما به ما، چیزى نیست که خود شما آن را ساخته باشید؛ بلکه کار خداست.
969. امام صادق علیه السلام:
محبّت به ما [اهل بیت] را خداوند از خزانه هایى که زیر عرش اوست و مانند خزانه هاى زر و سیم اند، از آسمان فرو مى فرستد و آن را جز به اندازه نمى فرستد و جز به بهترین آفریدگان عطایش نمى کند . این محبّت، ابرى همچون ابرهاى باران زا دارد. پس هر گاه خداوند بخواهد آن را به بنده اى که دوستش مى دارد، اختصاص دهد، به آن ابر فرمان مى دهد و باران محبّت فرو مى ریزد، همچنان که ابرهاى باران زا مى بارند و این باران به جنین در شکم مادرش مى رسد.
