راسخان در دانش

428. امام على علیه السلام:

کجایند کسانى که گمان کرده اند که راسخان در دانش، آنهایند، نه ما؟ آنان دروغ مى گویند و به حقّ ما تجاوز مى کنند. خداوند، ما را بالا برده و آنها را پست کرده است و به ما بخشیده و آنها را محروم ساخته است و ما را داخل کرده و آنها را بیرون برده است. در پرتو وجود ماست که هدایت، اعطا مى شود و پرده از نابینایى برگرفته مى شود.

429. امام على علیه السلام:

خداوند، فرمانبرى از والیان امر خود را که به دین او مى پردازند، واجب ساخته است، چنان که فرمانبرى از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله را بر آنها واجب کرده است. خداوند مى فرماید: «خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولو الأمرتان را اطاعت کنید». سپس خداوند، جایگاه والیان امرش را که به تأویل کتابش علم و آگاهى دارند، روشن کرده و مى فرماید: «و اگر آن را به پیامبر و اولو الأمر خود ارجاع دهند، قطعا از میان آنان، کسانى اند که [حقیقت] آن را در مى یابند».

همه مردم، جز ایشان از شناخت کتاب او ناتوان اند؛ زیرا آنان راسخان در دانش اند و در تأویل قرآن، [از خطا] ایمن قرار داده شده اند. خداوند مى فرماید: «و تأویل آن را هیچ کس نمى داند، مگر خدا و راسخان در دانش».

430. تفسیر العیّاشى ـ به نقل از برید بن معاویه ـ :

از امام باقر علیه السلام مفهوم این سخن خداوند را که: «و تأویل آن را هیچ کس نمى داند، مگر خدا و راسخان در دانش» جویا شدم.

فرمود: «یعنى: تأویل همه قرآن را [نمى داند]، مگر خدا و راسخان در دانش. پس پیامبر خدا، بالاترینِ راسخان است که خداوند متعال، هر تنزیل و تأویلى را که بر او نازل کرده، بدو آموخته است و خداوند، چیزى بر او نازل نفرموده که تأویل آن را بدو نیاموخته باشد و جانشینانِ پس از او، همه آن را مى دانند. آنهایى که نمى دانند، گفتند: اینک که تأویل آن را نمى دانیم، چه بگوییم؟ خداوند به آنها پاسخ داد: «[راسخان در علم] مى گویند: ما به آن ایمان آوردیم. همه آن، از جانب پروردگار ماست». قرآن، خاص دارد و عامّى و ناسخ و منسوخى و محکم و متشابهى و راسخان در دانش، آن را مى دانند».

431. امام صادق علیه السلام:

ما، راسخان در دانش هستیم و ما تأویل قرآن را مى دانیم.

432. امام صادق علیه السلام:

راسخان در دانش، امیر مؤمنان و امامان پس از او هستند.