14. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: هر کس اجیرى مى گیرد، باید [ابتدا] مزد او را به اطّلاعش برساند.
15. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: هر کس اجیرى مى گیرد، مزدش را به او بگوید تا اگر خواست، رضایت بدهد و اگر نخواست، کار نکند.
16. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: هر کس اجیرى مى گیرد، مزدش را برایش تعیین کند.
17. مسند ابن حنبل – به نقل از ابو سعید خدرى -: پیامبر خدا از گرفتن اجیر، بدون آن که مزدش تعیین شود، نهى فرمود.
18. امام على علیه السلام: [پیامبر خدا] از به کار گرفتن اجیر، پیش از آن که معلوم شود مزدش چیست، نهى فرمود.
19. امام صادق علیه السلام: هر کس به خدا و روز واپسین ایمان دارد، نباید اجیرى را به کار بگیرد، مگر آن که به او بگوید مزدش چیست.
20. الکافى – به نقل از سلیمان بن جعفر جعفرى -: براى کارى همراه امام رضا علیه السلام بودم. من خواستم به منزلم برگردم که فرمود: «با من بیا و امشب را نزد من بمان».
با ایشان رفتم. با مُعتِّب، وارد خانه اش شد. دید غلامانش مشغول گِلکارى آخور و اسطبل ستوران و غیر آن هستند و در میانشان، غلام سیاهى است که جزو غلامان ایشان نیست.
فرمود: «این مردى که با شماست، کیست؟».
گفتند: به ما کمک مى کند و [در عوض،] چیزى به او مى دهیم.
فرمود: «مزدش را تعیین کرده اید؟».
گفتند: خیر. هر چه به او بدهیم، راضى است.
در این هنگام، امام علیه السلام با تازیانه شروع به تأدیب آنها کرد و از این کارِ غلامان، به شدّت عصبانى شد.
من گفتم: فدایت شوم! چرا خودتان را ناراحت مى کنید؟
فرمود: «من بارها اینها را از چنین کارى نهى کرده ام که کسى با آنها کار کند، مگر آن که مزدش را تعیین کنند. این را بدان که هر کس بدون آن که مزدش را تعیین کنى، برایت کارى انجام دهد و بعد، تو براى آن کار، سه برابر مزدش را هم بدهى، باز خیال مى کند که مزدش را کم داده اى؛ ولى اگر با او طى کنى و سپس مزدش را به او بدهى، از این که مزد او را کامل داده اى، از تو سپاس گزارى مى کند و اگر یک دانه بیشتر بدهى، قدرشناسى مى کند و مى داند که بیشتر به او داده اى».
