دوستی مهدی موعود علیه السلام، همراهی و متابعت او را می طلبد تا توفیق «یار» بودن به جوان ارزانی داده شود، بنابراین با درنگ در «نشانه ها» می توان خود را محک زد، ناسره را زدود و حریم دل را برای درک قائم آذین بست و به «انتظار» موعود مهیا شد؛ انتظاری که امام صادق علیه السلام چنین از آن یاد می کند:
«به خدا سوگند من اگر آن روز را درک می کردم جانم را برای حضرت صاحب الامر علیه السلام فدا می کردم.»(1)
و در گفتاری دیگر می فرماید:
«اگر او را درک می کردم، تمام عمرم را در خدمتگذاری او می گذراندم.»(2)
این کلام امیرمؤمنان علی علیه السلام را می توان به عنوان منشور جوان، دلیل و راهنمای راه دانست؛ چه در عصر غیبت و چه در عصر ظهور؛ امام فرمود:
«از او تخلف نکن اگر او را درک کنی، از او مگذر اگر به سوی او هدایت شدی.»(3)
سایه حق بر سر بنده بود
عاقبت جوینده یابنده بود
گفت پیغمبر که چون کوبی دری
عاقبت زآن در برون آید سری
چون نشینی بر سر کوی کسی
عاقبت بینی تو هم روی کسی
جمله دانند این اگر تو نگروی
هرچه می کاریش روزی بدروی(4)
کلام را با چند فراز از «دعای عهد» به پایان می بریم؛
– بار خدایا! ما را از یاوران و کمک کنندگان و مدافعان وی قرار ده؛
آنانی که:
از پی انجام مقاصدش شتافته،
اومرش را امتثال کرده،
به حمایت او برخواسته
و به سوی اراده اش مشتاقانه سبقت می گیرند.
و در حضور حضرتش به درجه رفیع شهادت می رسند.
– پروردگارا! اگر میان من و او مرگ جدائی افکند، پس مرا از قبر برانگیز؛ در حالی که کفنم را ازار خود کرده و شمشیرم را از نیام برکشیده و لبیک گویان
دعوتش را که اطاعتش بر تمام مردم شهر و دیار عالم لازم است اجابت کنم.
– ای خدا!
آن طلعت بلند بالا و چهره زیبا را به من بنما.
و او را از پرده غیبت پدیدار کن.
و بر چشمانم با نگاهی که بر او می افکنم سرمه کش.
آمین رب العالمین.
1) «اما انی لو ادرکت ذلک لاستبقیت نفسی لصاحب هذا الامر.» غیبة النعمانی، ص 145.
2) امام صادق علیه السلام: «لو ادرکته لخدمته ایام حیاتی.» بحارالانوار، ج 51، ص 148.
3) «لاتنثن عنه اذا وفقت له و لا تجیزن عنه اذا هدیت الیه». همان، ص 212.
4) جلال الدین رومی.
