دوستی و ایثار

لطف و صفا بر دوستی یاران صبح سایه می گستراند، بدان حد که تفسیر واقعی همدلی و همرازی را می توان در آیینه انس آنان نظاره کرد؛

پیشوای یازدهم علیه السلام ایشان را «دوستان باصفا» می نامد.(1)

امام باقر علیه السلام می فرماید:

«زمان قیام قائم، دوران رفاقت و همدلی فرا رسد؛ مرد به سراغ مال برادر رفته حاجت خود برگیرد و احدی او را منع نکند.»(2)

اوج محبت ایشان در این کلام معصوم جلوه گر است:

«گویا یک پدر و مادر آنان را پرورانده اند، دلهای آنان از محبت و خیرخواهی به یکدیگر آکنده است.»

پیامبر بزرگ اسلام صلی الله علیه و آله و سلم این انس و الفت را یک عطیه الهی دانسته، می فرماید:

«خداوند دلهای آنها را با هم مهربان می کند.»(3)

1) بحارالانوار، ج 52، ص 35.

2) «اذا قام القائم جاءت المزاملة و یأتی الرجل الی کیس اخیه فیأخذ حاجته لایمنعه.» بحارالانوار، ج 52، ص 372.

3) «یؤلف الله قلوبهم». بشارة الاسلام، ص 54.