زنان متعهد در طول تاریخ حماسه ها و قیام ها، نقش چشمگیری داشته، پیام آور حضور توأم با عزت و عفت بوده اند.
وجود پنجاه «زن جوان» در میان 313 یار امام زمان علیه السلام، حکایتگر جایگاه ویژه آنان در عصر ظهور است.
امام باقر علیه السلام:
«سوگند به خدا، سیصد و سیزده نفر بدون وعده پیشین گرد می آیند، در میان آنان پنجاه زن هست.»(1)
بی شک کارآمدی زنان در عرصه هایی جلوه می نماید که با سرشت و طبیعت ایشان سازگار باشد، از این رو سرپرستی و انجام امور بهداشت و درمان را می توان یکی از کارکردهای آنان نام برد.
این نکته را از سخن امام صادق علیه السلام پیرامون آن دسته از زنانی که رجعت نموده، و در زمره یاران عمومی مهدی علیه السلام قرار می گیرند، می توان فهمید، امام می فرماید:
«همراه مهدی علیه السلام سیزده زن هستند. آنان مجروحان را مداوا می کنند و از بیماران جنگی پرستاری می نمایند، چنان چه زنان در زمان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم همراه او بودند.»(2)
1) «و یجیء والله ثلثمائة و بضعة عشر رجلا فیهم خمسون امرأة.» العیاشی، ج 1، ص 64.
2) «یکن مع القائم ثلاث عشرة امرة .. یداوین الجرحی، و یقمن علی المرضی کما کان مع رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم».آنگاه امام به درخواست سؤال کننده، نام نه نفر از ایشان را بیان داشت: قنواء بنت رشید، ام ایمن، حبابه والبیه، سمیه (مادر عمار یاسر)، زبیده، ام خالد، احمسیه، ام سعید حنفیه، صبانه ماشطه، ام خالد جهنیه. اثبات الهداة، ج 3، ص 575.
