939. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
هیچ مردمى نیستند که فضیلت على بن ابى طالب را یاد کنند، مگر این که فرشتگان، آنها را در میان مى گیرند و به انجمن آنان ملحق مى شوند و با ایشان همسخن مى گردند و چون پراکنده مى شوند، فرشتگان به آسمان عروج مى کنند. پس فرشتگان دیگر به آنها مى گویند: ما از شما رایحه اى استشمام مى کنیم که تا کنون آن را از فرشتگان نبوییده ایم و از آن خوش بوتر ندیده ایم. آن فرشتگان مى گویند: ما نزد جماعتى بودیم که از فضایل محمّد و خاندان محمّد، سخن مى گفتند و ما از رایحه آنان برخوردار شدیم و عطرآگین گشته ایم.
آن فرشتگان دیگر مى گویند: ما را نیز نزد ایشان فرود آورید.
آن فرشتگان مى گویند: آنان متفرّق گشتند و هر یک از آنها به خانه خویش رفت.
آن فرشتگان دیگر مى گویند: ما را به آن جایى که اجتماع کرده بودند، فرود آورید تا خود را با [بوى خوشِ] آن مکان، خوش بو سازیم.
940. امام على علیه السلام:
یاد ما اهل بیت، شفابخش بیمارى ها و ناخوشى ها و درمانگر وسوسه شک است.
941. امام باقر علیه السلام:
همانا یاد کردن از ما، یاد کردن از خداست و یاد کردن از دشمن ما، یاد کردن از شیطان است.
942. امام صادق علیه السلام:
همانا یاد کردن از ما، یاد کردن از خداست. هر گاه ما یاد شویم، خدا یاد شده است و هر گاه دشمن ما یاد شود، شیطان یاد شده است.
943. امام صادق علیه السلام ـ به داوود بن سرحان ـ :
اى داوود! سلام مرا به دوستدارانم برسان و به آنان ابلاغ کن که من مى گویم: رحمت خدا بر آن بنده اى که با دیگرى گرد آید و دو نفرى در باره قضیّه ما گفتگو کنند، که در این حال، سومین نفر آنان، فرشته اى است که براى آن دو، آمرزش مى طلبد. هیچ دو نفرى گرد هم نیامدند و از ما یاد نکردند، مگر این که خداوند متعال، به وجود آنان بر فرشتگان بالید. پس هر گاه گرد هم آمدید، به ذکر، مشغول شوید؛ زیرا گردهمایى و مذاکره شما با یکدیگر، موجب زنده شدن ما مى شود. بهترین مردم بعد از ما، کسى است که در باره کار ما مذاکره کند و به یاد و نام ما فرا خواند.
944. امام صادق علیه السلام:
برخى از فرشتگان آسمان، یکى دو سه نفر [از اهل زمین] را مى بینند که مشغول سخن گفتن از فضایل خاندان محمّد صلى الله علیه و آله هستند. پس مى گویند: نمى بینید این عدّه را که با تعداد اندکشان و داشتن دشمنان فراوان، از فضایل خاندان محمّد صلى الله علیه و آله یاد مى کنند؟!
گروه دیگرى از فرشتگان مى گویند: «این، فضل خداست که آن را به هر که بخواهد، عطا مى کند و خدا داراى فضل بسیار است».
