56.امام على علیه السلام – در نامه اش به کارگزارانش -: به نام خداوند بخشنده مهربان. از بنده خدا على، پیشواى مؤمنان، به هر آن کس از کارگزاران که نامه ام را بخواند. پس از حمد و سپاس الهى، مردانى با ما بیعت داشتند و [اینک] گریخته اند. پس گمان مى بریم که به سوى شهرهاى ناحیه بصره رفته اند. از مردمان شهرهایت در باره آنان پرس وجو کن و مأموران مخفى (خبرچین ها) را از هر سوى سرزمین خود، بر آنان بگمار. آن گاه، آنچه را که بدان رسیدى، برایم بنویس. والسلام!
57.وقعة صفّین: على علیه السلام چنین وانمود کرد که فردا، صبحگاهان، به سوى معاویه خواهد رفت و با او پیکار خواهد نمود. این خبر به معاویه رسید و شامیان، از این مطلب به وحشت افتادند و از این سخن، شکسته شدند. معاویة بن ضحّاک بن سفیان، پرچمدار قبیله بنى سلیم، با معاویه بود و معاویه و شامیان را دشمن مى داشت و به مردمان عراق و على بن ابى طالب علیه السلام، تمایل داشت و خبرها را براى عبد اللّه بن طفیل عامرى مى نوشت و او آن را براى على علیه السلام مى فرستاد.
58.وقعة صفین: على علیه السلام، گروهى را فرستاد تا از رسیدن نیروى پشتیبانى به معاویه جلوگیرى کنند. معاویه هم ضحّاک بن قیس فِهرى را با جمعیتى به سوى آنان گسیل داشت و آنان را پراکنده ساختند.
مأموران مخفى على علیه السلام آمدند و آنچه را رخ داده بود، گزارش دادند. پس على علیه السلام به یارانش فرمود: «اینک چه باید بکنیم؟».
گروهى گفتند: این کار، و گروهى گفتند: آن کار. وقتى اختلاف نظر آنان را دید، فرمان داد تا صبحگاهان به سوى معاویه هجوم بَرَند و آنان را بامدادان، به نبرد (نبرد صفّین) سوق داد و شامیان، شکست خوردند.
59.أنساب الأشراف: دیده بان على بن ابى طالب علیه السلام در شام، نزد او آمد و گزارش بُسر را به وى داد. گفته شده که این شخص، قیس بن زرارة بن عمرو بن حطیان همدانى بود. قیس، مأمور مخفى على علیه السلام در شام بود و اخبار را برایش مى نوشت.
60.امام على علیه السلام – از نامه اش به عبد اللّه بن بُدَیل -: و بپرهیز از برخورد با لشکر دشمن، تا به سوى تو آیم! و مأموران مخفى را به سویشان گسیل دار و باید همراه آنان، سلاحى باشد که بتوانند با آن پیکار کنند. مأموران مخفى، باید دلیرانِ سپاه باشند؛ چرا که ترسوها گزارش درست برایت نیاورند. خودت و هرکه با توست، با اذن خدا به دستورهایم پایبند باشید. والسلام!
61. الفتوح ـ در گزارش جنگ صفین -: مردى از قبیله حِمیَر، به نام حُصَین بن مالک، با معاویه بود که با على بن ابى طالب علیه السلام مکاتبه داشت و او را بر اسرار معاویه، آگاه مى ساخت.
