در سه آیه از قرآن کریم، آمده است که خداوند، همسر آدم علیه السلام را از وى پدید آورد، با این تفاوت که در یک جا مى فرماید: «خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِیَسْکُنَ إِلَیْهَا.(1)
شما را از یک نفْس آفرید و جفتش را آن قرار داد تا با آن، آرام گیرد».
و در آیه ی دیگر:
«خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا.(2)
شما را از یک نفْس آفرید. سپس جفتش را از آن قرار داد».
و در آیه سوم:
«خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا.(3)
شما را از یک نفْس آفرید و جفتش را از آن آفرید».
شمارى از مفسّران، با استناد به برخى احادیث مى گویند: آدم علیه السلام در بهشت، تنها بود. خداوند، خوابى را بر او چیره کرد و حوّا را از پهلوى چپش آفرید؛(4) امّا مفسّران ژرفکاو، بر این باورند که مقصود در این آیات، این است که حوّا از جنس آدم و از همان آب و گل، آفریده شده تا با او انس گیرد. چنان که قرآن تصریح مى فرماید:
«وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِیَسْکُنَ إِلَیْهَا.
همسرش را از [جنس] او قرار داد تا بدو آرام گیرد».
و نیز مى فرماید:
«خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُواْ إِلَیْهَا؛(5)
آفرید براى شما از [جنس] خودتان همسرانى تا بدانها آرام گیرید».
احادیث اهل بیت علیهم السلام نیز ـ همان طور که ملاحظه شدند ـ این نظر را تأیید مى کنند و روایاتى را که بر نظر اوّل دلالت دارند، به شدّت رد مى نمایند.
علّامه مجلسى رحمه الله گزارش هایى را که بیانگر خلقت حوّا از بدن آدم اند، بر تقیّه حمل نموده(6) و مَراغى، این گزارش ها را از اسرائیلیات بر شمرده است.(7)
گفتنى است که تورات، آفرینش حوّا را از دنده آدم علیه السلام دانسته است.(8)
1) اعراف: آیه ی 189.
2) زمر: آیه ی 6.
3) نساء: آیه ی 1.
4) التفسیر الکبیر (تفسیر الفخر الرازى): ذیل آیه یکم، از سوره نساء.
5) روم: آیه 21.
6) بحار الأنوار: ج 11 ص 116.
7) تفسیر المراغى: ج 4 ص 174.
8) عهد عتیق، سِفْر پیدایش: کتاب 2 فقره 21.
