قرآن
«پس کسى را که خدا بخواهد ره نمونش شود، دلش را به پذیرش اسلام مى گشاید، و هر که را بخواهد گم راه کند، دلش را سخت تنگ مى گرداند، چنان که گویى به زحمت در آسمان بالا مى رود. این گونه، خدا پلیدى را بر کسانى که ایمان نمى آورند، قرار مى دهد».
«و هر گاه سوره اى نازل شود، در میان آنان کسى هست که مى گوید: «این [سوره]، ایمان کدام یک از شما را افزود؟!»؛ امّا کسانى که ایمان آورده اند، بر ایمانشان مى افزاید و شادمانى مى کنند؛ امّا کسانى که در دل هایشان بیمارى است، پلیدى اى بر پلیدى شان مى افزاید و در حال کفر، در مى گذرند».
ر. ک: اعراف: آیه ی 71.
حدیث
654. امام صادق علیه السلام- در باره ی این سخن خداوند- تبارک و تعالى: «این گونه، خدا پلیدى را بر کسانى که ایمان نمى آورند، قرار مى دهد»-: [مقصود از «پلیدی»] شک است.
655. امام باقر علیه السلام- در باره ی این سخن خداوند- تبارک و تعالى: «امّا کسانى که در دل هایشان بیمارى است، پلیدى اى بر پلیدى شان مى افزاید»-: یعنى شکّى بر شکّشان.
656. امام صادق علیه السلام: خداوند عز و جل هر گاه خوبىِ بنده اى را بخواهد، لکّه اى از نور در دلش پدید مى آورد و گوش هاى دلش را باز مى کند و فرشته اى را بر او مى گمارد که راه نمایى اش کند، و هر گاه بدىِ بنده اى را بخواهد، لکّه اى سیاه در دلش پدید مى آورد و گوش هاى دلش را مى بندد و شیطانى را بر او مى گمارد که گم راهش سازد [چنان که فرمود]: «پس هر که خدا بخواهد ره نمونش شود، سینه اش را براى پذیرش اسلام مى گشاید، و هر که را بخواهد گم راه سازد، سینه اش را سخت تنگ مى گرداند، چنان که گویى به سختى در آسمان بالا مى رود».
