زمان مطالعه: < 1 دقیقه
انسان، به دلیل این که موجودى دو بُعدى (مُلکى و ملکوتى) است، داراى ویژگى هاى مثبت و منفى است.
شمارى از ویژگى هاى مثبت انسان، عبارت اند از: خلقت و سرشتِ نیکو، اراده و آزادى، اندیشه، بیان، حیا، استعداد تعلیم و تربیت، استعداد پذیرش امانت و تکلیف الهى، استعداد تلقّى وحى و الهام از جانب خداوند متعال.
گفتنى است که انسان، با بهره گیرى درست از این ویژگى ها، مى تواند خود را به قلّه کمالات انسانى برساند؛ اما اگر از این امکانات بالقوّه خدادادى بهره نگرفت، خصلت هاى منفى موجود در بُعد مُلکى او، بر وى غلبه خواهند کرد و در نتیجه، او به اسفلِ سافلین(1) سقوط خواهد کرد. این خصلت ها عبارت اند از: جهل، شتاب، ناسپاسى، سرکشى، فراموشکارى، غرور، ستمگرى، آزمندى، بخل، بى تابى، حسد و….
1) اسفل سافلین، پایین ترین مرتبه پستى و اشاره به آیه ی پنجم از سوره ی تین است.
