هشدار پیامبر در باره ستم کردن به اهل بیت علیهم السّلام

1136. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

واى بر دشمنان اهل بیتم و اختصاص دهندگان حقوق آنان به خود! شفاعتم نصیب آنان مباد و بهشت پروردگارم را نبینند!

1137. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

خشم خداوند، بر کسى که مرا با آزردن عترتم بیازارد، سخت است.

1138. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

خشم خدا و خشم پیامبر خدا بر کسى که خون مرا بریزد و مرا با آزُردن عترتم بیازارد، سخت است.

1139. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

اى مردم! نکند فرداى قیامت با دنیایى آراسته نزد من بیایید، در حالى که اهل بیت من، آشفته و خاک آلوده و ستم کشیدگانى باشند که خونشان روان است!

1140. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

هر کس به اهل بیت من ناسزا گوید، من از او بیزارم.

1141. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

هر که مرا با آزردن اهل بیتم بیازارد، هر آینه خدا را آزرده است.

1142. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

شش نفرند که من و خداوند و هر پیامبر مستجاب الدعوه اى آنان را لعنت کرده ایم: کسى که به کتاب خدا چیزى بیفزاید؛ کسى که تقدیر خدا را دروغ شمارد؛ کسى که با قهر و زور و براى این که مسلّط شود، کسى را که خدا عزّت بخشیده، ذلیل گرداند وکسى را که خدا ذلیل کرده است، بر سریر عزّت [و قدرت] نشاند؛ کسى که سنّت مرا فرو گذارد؛ کسى که آنچه را خداوند در باره عترتم حرام کرده است، حلال شمارد؛ و کسى که حرام هاى خدا را روا گرداند.

1143. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

پنج نفرند که من و هر پیامبر مستجاب الدعوه اى، آنان را لعنت کرده ایم: کسى که به کتاب خدا چیزى بیفزاید؛ کسى که سنّت مرا فرو گذارد؛ کسى که تقدیر خدا را باور نداشته باشد؛ کسى که آنچه را خدا در باره عترتم حرام کرده، حلال شمارد؛ و کسى که غنایم را [که حقّ همه مسلمانان است،] به خود اختصاص دهد و آن را براى خود روا شمارد.

1144. امام زین العابدین علیه السلام:

عمر بن خطّاب در روز جمعه بر بالاى منبر، سخنرانى مى کرد که حسین بن على علیه السلام نزدیک او رفت و گفت: «از منبرِ پدرم فرود آى».

عمر گریست و سپس گفت: راست گفتى، فرزندم! این، منبر پدر توست، نه منبر پدر من.

در این هنگام، على علیه السلام گفت: «به خدا سوگند، این حرف را من به او یاد نداده بودم».

عمر گفت: درست است. به خدا سوگند که من هم تو را متّهم نکردم، اى ابو الحسن! سپس از منبر پایین آمد و حسین علیه السلام را برداشت و بالاى منبر در کنار خود نشاند و آن گاه در حالى که حسین علیه السلام در کنار او روى منبر نشسته بود، شروع به سخنرانى براى مردم کرد و سپس گفت: اى مردم! از پیامبرتان شنیدم که مى فرمود: «مرا با عترت و ذریّه ام پاس بدارید؛ زیرا هر کس با حفظ آنان مرا حفظ کند، خداوند، او را محفوظ مى دارد. هان! لعنت خدا بر کسى که با آزردن آنان مرا بیازارد!» و این جمله را سه بار فرمود.

1145. الأمالى، طوسى ـ به نقل از ابو سعید خدرى ـ :

در جنگ اُحد، هنگامى که چهره پیامبر صلى الله علیه و آله شکاف برداشت و دندان پیشین ایشان شکست، دست هایش را به آسمان برداشت و فرمود: «خشم خدا، سخت است بر یهود که گفتند: عزیر، پسر خداست و خشم خدا سخت است بر نصارا که گفتند: مسیح، پسر خداست و خشم خدا سخت است بر کسى که خون مرا بریزد و با آزردن عترتم مرا بیازارد».