463. امام باقر علیه السلام:
نام اعظم خداوند، هفتاد و سه حرف دارد و آصف، تنها یک حرف از آن را مى دانست که آن را به زبان راند و زمین، آنچه را میان او و تخت بلقیس بود، فرو برد تا جایى که آصف با دست خود، تخت را بر گرفت و سپس زمین در مدّتى کمتر از یک چشم بر هم زدن به وضع نخست خود باز گشت، و هفتاد و دو حرف از اسم اعظم نزد ماست و یک حرف، نزد خداوند عز و جل که آن را در علم غیبش به خود اختصاص داده است و نیرو و توانى نیست، مگر از سوى خداى والا و بزرگ.
464. امام صادق علیه السلام:
به عیسى بن مریم علیه السلام دو حرف داده شد که به وسیله آن دو، عمل مى کرد و به موسى علیه السلام، چهار حرف و به ابراهیم علیه السلام، هشت حرف و به نوح علیه السلام، پانزده حرف و به آدم علیه السلام بیست و پنج حرف. خداوند ـ تبارک و تعالى ـ همه اینها را براى محمّد صلى الله علیه و آله گرد آورده است و اسم اعظم خداوند، هفتاد و سه حرف است که هفتاد و دو حرف از آن را به محمّد داده اند و یک حرف را از او ممنوع داشته اند.
465. امام هادى علیه السلام:
اسم اعظم خداوند، هفتاد و سه حرف دارد که آصف، تنها یک حرف از آن را مى دانست و آن را بر زبان جارى ساخت و زمینِ میان او و سبأ شکافته شد و او تخت بلقیس را بر گرفت و آن را به سلیمان علیه السلام رساند. سپس زمین در مدّتى کمتر از یک چشم بر هم زدن، هموار گشت، و هفتاد و دو حرفِ آن، نزد ماست و خداوند، یک حرف را در علم غیب به خود، اختصاص داده است.
