قرآن
«خدا مى خواهد تا بارتان را سبُک گرداند و [مى داند که] انسان، ناتوان آفریده شده است».
«خدا، کسى است که شما را از ناتوانى آفرید. سپس بعد از ناتوانى، نیرو بخشید. سپس بعد از نیرومندى، ناتوانى و پیرى داد. هر چه بخواهد، مى آفریند، و او دانا و تواناست».
حدیث
130. تفسیر القمّى: سخن خداوند متعال: «خدا، کسى است که شما را از ناتوانى آفرید»، یعنى از نطفه اى بدبو و ناتوان. «سپس بعد از ناتوانى، نیرو بخشید. سپس بعد از نیرومندى، ناتوانى داد»، یعنى پیرى.
131. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: اگر سه چیز در فرزند آدم نبود، در برابر هیچ چیز، سر خم نمى کرد: بیمارى، و نادارى، و مرگ. همه اینها در او هست و با این حال، باز هم سرکش است!
132. امام على علیه السلام: بیچاره آدمیزاد! اسیر گرسنگى، زمین خورده ی سیرى، آماج گزندها، و جانشین مُردگان است.
133. امام على علیه السلام: بینوا آدمیزاد! اَجَلش پوشیده است، بیمارى هایش نهان [و در کمین] است، کردارش نگهدارى مى شود، پشه اى او را رنجه مى سازد، جرعه اى گلوگیر، او را مى کُشد، و عَرَق، گندیده اش مى کند.
134. امام على علیه السلام: دیده اید که یکى از شما، آن گاه که خارى در جایى از بدنش فرو مى رود، یا زمین مى خورد و خونى مى شود، و یا ریگ هاى داغ، پایش را مى سوزاند، چه سان بى تابى مى کند؟ پس چگونه خواهد بود آن گاه که در میان دو طبقه از آتش، هم بستر سنگى و همنشین شیطانى باشد!
135. امام على علیه السلام – در حکمت هاى منسوب به ایشان ـ: اى فرزند آدم! آیا منتظر چیزى جز پیرى باز دارنده، یا بیمارى گرفتار کننده، یا از راه رسیدن مرگ هستى؟!
136. امام زین العابدین علیه السلام: بار خدایا! تو ما را از ناتوانى آفریدى، و بر سستى بنایمان کردى، و از آبى پست، آغازمان نمودى. پس ما را هیچ توانى نیست، جز به نیروى تو، و هیچ توانى نیست، جز به کمک تو.
137. امام زین العابدین علیه السلام: بار خدایا! سرشت بشرى، و طبیعت انسانى، و ساختار روانى اى که در او به کار رفته، و ترکیبات وجودى اش، ناتوان از آن اند که آنچه را از قضا و مقدّرات به او مى رسد، تحمّل کنند، مگر برگزیدگانى که تو توفیقشان داده باشى و منتخبانى که تو در این راه، کمکشان کرده باشى.
