زمان مطالعه: < 1 دقیقه
قرآن
«آنان که ایمان آوردند و ایمان خویش را به ستم [شرک] نیامیختند، آنان اند که ایمنى دارند و آنان ره یافته اند».
«و آن گاه [را به یاد آور] که لقمان- در حالى که پسرش را پند مى داد- به او گفت: اى پسرک من! براى خدا شریکى مگیر؛ [چرا که] شرک، ستمى بزرگ است».
حدیث
220. صحیح البخارى- به نقل از عبد اللّه-: چون آیه ی «آنان که ایمان آوردند و ایمان خویش را به ستم نیامیختند» نازل شد، این مطلب، بر مسلمانان سخت آمد و گفتند: اى پیامبر خدا! کدام یک از ماست که [با گناهانش] به خویش ستم نکند؟!
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: «مقصود، این نیست. مراد از این [ستم]، شرک است. مگر نشنیده اید آنچه را لقمان در مقام پند، به پسرش گفت که: «اى پسرک من! براى خدا شریکى مگیر؛ [چرا که] شرک، ستمى بزرگ است»؟».
221. امام على علیه السلام: آفت ایمان، شرک است.
