24. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: اى اهل جاودانگى، اى اهل ماندگارى! شما براى نابودى آفریده نشده اید؛ بلکه از سرایى به سرایى انتقال داده مى شوید، همچنان که از پُشت ها به زهدان ها، و از زهدان ها به دنیا منتقل شدید و از دنیا به گورها، و از موقف (قیامت) به جاودانگى در بهشت یا دوزخ [انتقال مى یابید].
25. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: شگفتا و شگفتا از کسى که سراى جاودانگى را قبول دارد و با این حال براى سراى فریب (دنیا) مى کوشد!
26. امام على علیه السلام: اى مردم! بدانید که دنیا سراى نیستى است و آخرت، سراى ماندگارى است. پس، از گذرگاه خود، براى اقامتگاهتان توشه برگیرید.
27. امام على علیه السلام: در شگفتم از کسى که سراى نیستى را آباد مى کند و سراى ماندگارى را فرو مى گذارد!
28. امام على علیه السلام: سراى ماندگارى، جایگاه صدّیقان و اقامتگاه نیکان و درستکاران است.
29. امام على علیه السلام – در نامه اى به پسرش حسن علیه السلام -: بدان – اى پسرم – که تو در حقیقت، براى آخرت آفریده شده اى نه براى دنیا، و براى رفتن نه براى ماندن [در این سراى خاکى]، و براى مُردن نه براى زیستن. تو در یک کوچگاه هستى؛ در سرایى که باید از آن [براى سفر آخرت]، توشه بردارى و در راهى منتهى به آخرت.
30. امام على علیه السلام: همانا شما براى آخرت آفریده شده اید، نه براى دنیا، و براى ماندگارى آفریده شده اید، نه براى نابودى.
31. امام على علیه السلام: پایان آخرت، ماندگارى است.
32. امام على علیه السلام: هر چیزِ آخرت، جاویدان و ماناست.
33. امام على علیه السلام: دنیا موقّتى است و آخرت، ابدى.
34. امام على علیه السلام: کسى که به ماندگارى و پایدارى آخرت یقین دارد، سزاوار است که براى آن کار کند.
35. امام على علیه السلام – در بیان حدیث معراج -: خداوند عز و جل فرمود: «… اى احمد!… همانا اهل آخرت، دل هایشان در درونشان مجروح گشته است و مى گویند: کِى از سراى نیستى آسوده مى شویم و به سراى ماندگارى مى رویم؟».
36. امام زین العابدین علیه السلام – در دعایش در نماز شب -: بار خدایا! همچنان که در این سراىِ رفتنى و در حضور همگنان، با گذشت خودت [گناهان] مرا پوشاندى و مرا غرق در فضل و لطفت نمودى، از رسوایى هاى سراى ماندگارى، در هنگام ایستادن در محضر فرشتگان مقرّب و فرستادگان گرامى و شهدا و نیکان نیز پناهم ده.
37. امام زین العابدین علیه السلام: شگفتا و شگفتا از کسى که براى سراى نیستى کار مى کند و سراى ماندگارى را رها مى نماید!
38. الکافى – به نقل از على بن اسباط، از امامان علیهم السلام -: از جمله اندرزهاى خداوند عز و جل به عیسى علیه السلام این بود که: «… اى پسر مریم! اگر دیده ات آنچه را که براى دوستان درستکارم آماده ساخته ام، مى دید، دلت از شوق آنها آب مى شد و جانت بر مى آمد. هیچ سرایى چون سراى آخرت نیست. در آن سراى، پاکان، همسایه یکدیگرند و فرشتگان مقرّب بر آنان وارد مى شوند. آنان از هول و هراس هاى روز قیامت، در امان اند. آخرت، سرایى است که در آن، نعمت ها دگرگون نمى شوند و از کف صاحبان آنها نمى روند».
