47. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: خداوند عز و جل در آخرت، جز دو سرا قرار نداده است: سراى پاداش و سراى کیفر، [یعنى] بهشت و دوزخ. و این دو، درجات دارند.
48. امام على علیه السلام: خداوند متعال عز و جل دنیا را براى آزمایش، معیّن کرد و آخرت را براى سزا دادن.
49. امام على علیه السلام: در آخرت، حسابرسى است و عمل در کار نیست.
50. امام على علیه السلام – در نامه اش به محمّد بن ابى بکر، آن گاه که او را به حکومت مصر گماشت -:
دنیا سراى آزمایش [و عمل] است و آخرت، سراى سزا دیدن و خانه ی ماندگارى است. پس براى آنچه ماندگار است، کار کن و از آنچه نابود مى شود، روى بگردان و [در عین حال،] بهره ات از دنیا را فراموش مکن.
51. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله: بدانید که خداوند، دنیا را سراى آزمایش، و آخرت را سراى سزا دادن آفرید. پس، آزمایش دنیا را سبب پاداش آخرت، و پاداش آخرت را عوض آزمایش دنیا قرار داد. بنا بر این، مى گیرد تا بدهد، و مبتلا مى سازد تا سزا دهد. دنیا زودگذر است و در آستانه ی دگرگونى. پس، از حلاوت شیر خوردن از دنیا، دورى کنید؛ زیرا گرفته شدن از شیر آن، تلخ (سخت) است.
52. امام عسکرى علیه السلام – در تفسیر منسوب به ایشان، در باره آیه شریف: «و تا آنان طلب آمرزش مى کنند، خدا عذاب کننده آنان نخواهد بود» ـ: یعنى اظهار توبه و انابه مى کنند؛ زیرا از احکام خداوند در دنیا، این است که تو را به پذیرفتن ظاهر و جستجو نکردن از باطن، امر مى فرماید؛ چون دنیا سراى مهلت و فرصت است، و آخرت، سراى سزاست و نه عبادت و عمل.
53. امام على علیه السلام: دنیا آرزوى تیره بختان است. آخرت، کامیابى نیک بختان است.
