قرآن
«و در حقیقت، در میان هر امّتى، فرستاده اى بر انگیختیم که [بگوید]: خدا را بپرستید و از طاغوت بپرهیزید». پس، در میان ایشان کسى است که خدا [او را] هدایت کرده، و در میان ایشان کسى است که گم راهى بر او سزاوار است. بنا بر این، در زمین بگردید تا ببینید فرجام تکذیب کنندگان چگونه بوده است».
«و چرا شما در راه خدا [و در راه نجاتِ] مردان و زنان و کودکان مستضعف، نمى جنگید؟ همانان که مى گویند: «پروردگارا! ما را از این شهرى که مردمش ستم پیشه اند، بیرون ببر و از جانب خود، براى ما سرپرستى قرار ده و از نزد خویش، یاورى براى ما تعیین فرما»؟».
ر. ک: زمر: آیه ی 17.
حدیث
370. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله- در نامه اش به نجرانیان-: به نام خداى ابراهیم و اسحاق و یعقوب. از محمّد، پیامبر و فرستاده ی خدا، به اسقف نجران و به اهالى نجران. اگر اسلام آوردید، همصدا با شما، خدا، همان معبود ابراهیم و اسحاق و یعقوب، را سپاس مى گویم. نیز من شما را از پرستش بندگان به پرستش خدا، و از ولایت بندگان به ولایت خدا فرا مى خوانم.
371. امام على علیه السلام: خداوند، محمّد صلى الله علیه و آله را به حق فرستاد تا بندگانش را از پرستش بت ها به پرستش خود، و از فرمانبرىِ شیطان به فرمانبرى خود، بیرون بَرَد، با قرآنى که آن را روشن و استوار قرار داد تا بندگان، پروردگار خویش را که نمى شناختند، بشناسند و به او که منکِرش بودند، اقرار کنند و او را که نفیَش مى کردند، اثبات کنند.
372. امام على علیه السلام: خداوند- تبارک و تعالى- محمّد صلى الله علیه و آله را به حق بر انگیخت تا بندگانِ او را از بندگىِ بندگانش به بندگى خودش، و از پیمان هاى بندگانش به پیمان هاى خودش، و از فرمانبرىِ بندگانش به فرمانبرى خودش، و از ولایت بندگانش به ولایت خودش در آورَد.
