38. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله- در دعاى خود-: بار خدایا! ما را به کار خودت سرگرم، و به وعده ات دل گرم، و از خَلقت نومید، و با خودت دمخور، و از غیر خود، گریزان، و به قضایت خرسند، و بر بلایت شکیبا ساز.
39. امام على علیه السلام: بار خدایا!… همدم تنهایى من باش و از هر نابودى اى، نگاهم بدار.
40. امام على علیه السلام: اى انیس هر بى کسى! انیس بى کسىِ من در قبر باش و اى دومینِ هر تنهایى! به تنهایى من در قبر رحم فرما.
41. امام على علیه السلام- در دعاى خود-: بار خدایا!… در هر بى کسى اى، همدم من باش و به گاهِ هر بى تابى اى، نگهدارم.
42. امام صادق علیه السلام: امیر مؤمنان علیه السلام در سجده مى فرمود: «بر خوارى ام در پیشگاهت و زارى ام به درگاهت و تنهایى ام در میان مردم، رحم آور، و مرا با خودت مأنوس بدار، اى کریم!».
43. امام حسن علیه السلام: اى کسى که گریزندگان، به سویش مى گریزند و تنهایان، با او اُنس مى گیرند! بر محمّد و خاندان او درود فرست، و اُنس مرا با خودت قرار ده که سرزمین هایت بر من تنگ آمده اند، و توکّل مرا بر خودت قرار ده که دشمنانت بر ضدّم برخاسته اند.
44. امام زین العابدین علیه السلام- در دعاى ایشان، هنگامى که چیزى اندوهناکش مى ساخت-: بار خدایا! بر محمّد و خاندان او درود فرست… و جامه ی گریز از نابه کاران خَلقت را بر قامت دلم بپوشان، و اُنس با خودت و دوستانت و فرمان بردارانت را به من ارزانى دار و مرا زیر بار منّت و وامدار احسان هیچ گنهکار و کافرى قرار مده و هرگز به آنان نیازمندم مگردان؛ بلکه آرامش دل و آسایش جان و بى نیازى و کارسازى ام را به خودت و به نیکان خَلقت، منحصر گردان.
45. امام زین العابدین علیه السلام: اى انیس هر بى کس تنهایى! انیس تنهایى من در قبر باش. اى دومینِ هر یکّه اى! بر تنهایى درازمدّت من در زیر خاک، رحم فرما.
46. امام زین العابدین علیه السلام- از دعاى ایشان در حقّ خود و دوستانش-: بار خدایا! با دَهِش خویش، ما را از دَهِش دَهِشگران، بى نیاز گردان، و با پیوند خودت، تنهایىِ ناشى از پیوندگسلان را برایمان جبران کن تا با دَهِش تو دیگر به کسى رو نیاوریم، و در پرتو فضل تو از هیچ کس نهراسیم.
47. امام زین العابدین علیه السلام: بار خدایا! مِهر مرا در دل هاى بندگانت بیفکن، و آسمان ها و زمین را ضامن روزىِ من گردان، و در دل هاى دشمنانت از جانب من هراس انداز، و مرا با رحمتت مأنوس ساز، و نعمتت را بر من تمام کن، و آن را به کرامتت با من پیوند بزن.
48. امام زین العابدین علیه السلام- در مناجاتِ یاد کنندگان-: معبودا! یاد و نام خودت را در تنهایى و در جمع، و در شب و روز، و در آشکار و نهان، و در خوشى و ناخوشى، به من الهام فرما و ما را با یاد پنهان، دمخور دار.
49. امام زین العابدین علیه السلام- در مناجات معروف به مناجات صُغرا (کوچک)-: از تو درخواست مى کنیم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و ترس ما را به امنیت خودت، و دل تنگى مان را به اُنس خودت، و تنهایى مان را به همراهى خودت، و نابودى مان را به جاودانگى خودت، و خوارى مان را به عزّتت پیوند زنى.
50. امام صادق علیه السلام: هر کس تنها به سفرى مى رود، بگوید: «آنچه خدا خواهد. هیچ نیرویى نیست، مگر از سوى خدا. بار خدایا! هراس تنهایىِ مرا به آرامش تبدیل کن، و در تنهایى ام کمکم فرما، و مرا سالم باز گردان».
51. امام کاظم علیه السلام: هر کس شب را در اتاقى یا سرایى یا روستایى تنها بود، بگوید: «بار خدایا! هراس مرا به آرامشْ بَدَل ساز، و در تنهایى ام کمکم کن».
