استئثار، یکى از خطرناک ترین ضدّ ارزش هاست که نه تنها موجب انحطاط اخلاقى است، بلکه فساد اجتماعى و سیاسى و سقوط دولت ها را نیز به دنبال دارد. در حکمت هاى منسوب به امام على علیه السلام مى خوانیم:
الاِستِئثارُ یوجِبُ الحَسَدَ، وَ الحَسَدُ یوجِبُ البِغضَةَ، وَ البِغضَةُ توجِبُ الاِختِلافَ، وَ الاِختِلافُ یوجِبُ الفُرقَةَ، وَ الفُرقَةُ توجِبُ الضَّعفَ، وَ الضَّعفُ یوجِبُ الذُّلَّ، وَ الذُّلُ یوجِبُ زَوالَ الدَّولَةِ وَ ذَهابَ النِّعمَةِ.(1)
انحصارطلبى، حسادت مى آورد و حسادت، دشمنى و دشمنى، اختلاف و اختلاف، پراکندگى و پراکندگى، ضعف و ضعف، زبونى و زبونى، زوال دولت و از میان رفتن نعمت.
مطالعه ی دقیق تاریخ اسلام و بررسى علل انحطاط امّت اسلامى نشان مى دهد که استئثارِ (انحصارطلبىِ) شمارى از سردمداران امّت، بیشترین ضربه را به نفوذ و گسترش این آیین آسمانى وارد ساخت.
1) ر. ک: ص 220 ح 4.
