405. امام باقر علیه السلام ـ وقتى از ایشان پرسیدند که: چرا ایشان حدیث را مرسل مى گوید و اِسناد نمى دهد؟ ـ :
هر گاه من حدیثى گفتم و آن را اسناد ندادم، سند من در آن، پدرم است به نقل از جدّم به نقل از پدرش به نقل از جدّش پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به نقل از جبرئیل به نقل از خداوند عز و جل.
406. امام باقر علیه السلام:
اگر ما بر اساس رأى و نظر خود حدیث بگوییم، گم راه شده ایم، همچون کسانى که پیش از ما بودند؛ لیکن ما از روى بیّنه اى از سوى خدایمان حدیث مى گوییم که خداوند، آن را براى پیامبرش و او نیز براى ما تبیین کرده است.
407. الإرشاد ـ به نقل از جابر ـ :
به امام باقر علیه السلام گفتم: هر گاه حدیثى براى من مى گویى، سند آن را نیز براى من باز گو.
فرمود: «پدرم به نقل از جدّم به نقل از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به نقل از جبرئیل به نقل از خداوند عز و جل به من حدیث کرده است. هر آنچه من به تو حدیث کنم، این گونه اِسنادى دارد».
408. امام صادق علیه السلام:
حدیث من حدیث پدرم و حدیث پدرم حدیث نِیایم و حدیث نِیایم، حدیث حسین و حدیث حسین حدیث حسن و حدیث حسن حدیث امیر مؤمنان و حدیث امیر مؤمنان حدیث پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و حدیث پیامبر خدا حدیث خداوند عز و جل است.
409. امام صادق علیه السلام:
خداوند، ولایت ما و دوستى ما را واجب ساخته است. به خدا سوگند، ما از روى هوسِ خود، سخن نمى گوییم و بر طبق آراى خود، عمل نمى کنیم، و نمى گوییم مگر آنچه را که خداوند عز و جل فرموده است.
410. امام کاظم علیه السلام ـ در پاسخ خَلَف بن حمّاد کوفى که سؤال دشوارى از ایشان پرسید ـ :
به خدا سوگند، من تو را آگاه نمى کنم، مگر به نقل از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به نقل از جبرئیل به نقل از خداوند عز و جل.
411. امام رضا علیه السلام:
ما از سوى خدا و پیامبر او حدیث مى گوییم.
