زمان مطالعه: < 1 دقیقه
بى تردید، فرجام اُنس و دل بستگى به چیزهاى ناپایدار، جدایى و وحشت است، و هر چه اُنسْ شدیدتر باشد، جدایى هم وحشتناک تر و اندوه ناک تر خواهد بود، چنان که از سلیمان علیه السلام نقل شده است:
آنَسُ شَىءٍ الرّوحُ تَکونُ فِى الجَسَدِ وَ أوحَشُ شَىءٍ الجَسَدُ تُنزَعُ مِنهُ الرّوحُ.(1)
مأنوس ترین چیز، روح در درون تن است و وحشتناک ترین چیز، تنى است که روح از آن کنده مى شود.
بر این اساس، احادیث اسلامى، دل بستگى هاى ناپایدار انسان را به گونه اى جهت مى دهند و هدایت مى نمایند که ضمن تأمین نیازهاى مادّى و موقّت، جدایى از آنها خطرناک نباشد.
1) الزهد، ابن حنبل: ص 52، الدرّ المنثور: ج 5 ص 649.
