تمسک

861. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

من و اهل بیتم، درختى هستیم که در بهشت است و شاخه هاى آن در دنیاست. پس هر که به ما چنگ آویزد، راهى به سوى پروردگارش در پیش گرفته است.

862. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

هر که پس از من به عترتم تمسّک جوید، از رستگاران است.

863. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

امامان پس از من، دوازده نفرند که نُه نفر آنان از پشت حسین هستند و مهدى این امّت، از ماست. هر که پس از من به ایشان تمسّک جوید، هر آینه به ریسمان خدا چنگ زده است و هر که آنان را ترک گوید، خدا را ترک گفته است.

864. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

به [رشته] فرمان بردارى از امامانتان چنگ زنید و از فرمانشان سرپیچى نکنید؛ زیرا اطاعت از آنان، اطاعت از خدا و نافرمانى کردن از آنها، نافرمانى از خداست.

865. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

هر که دوست دارد بر کشتى نجات بنشیند و به دستگیره محکم، چنگ آویزد و ریسمان استوار خدا را بگیرد، باید پس از من، على را دوست بدارد و با دشمن او دشمنى کند و امامانِ هدایتگر از نسل او را به پیشوایى بپذیرد؛ زیرا آنان پس از من، جانشینان و اوصیاى من و حجّت خدا بر خلق و سَروران امّت اند و پرهیزگاران را به سوى بهشت مى برند. حزب آنان، حزب من است و حزب من، حزب خداست و حزب دشمنان آنان، حزب شیطان است.

866. کفایة الأثر ـ به نقل از ابو ذر ـ :

شنیدم پیامبر صلى الله علیه و آله به على علیه السلام مى فرماید: «اى على! هر که شما را دوست بدارد و به دامن شما چنگ زند، هر آینه به دستگیره محکم چنگ زده است».

867. امام على علیه السلام:

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به من فرمود: «اى على!… شما حجّت خدا بر خلق او و آن دستگیره محکم هستید که هر کس بِدان چنگ زند، هدایت مى شود و هر که رهایش کند، گم راه مى گردد».

868. امام على علیه السلام:

هرکه به ما چنگ زند، به ساحل نجات مى رسد و هر که رهایمان کند، غرق مى شود.

869. امام على علیه السلام:

به کجا مى روید و به کدامین سو منحرفتان مى کنند، در حالى که علامت ها برپایند و نشانه ها آشکارند و مناره ها بر افراشته اند؟! از چه رو، این چنین سرگشته و گم راهید، با این که عترت پیامبرتان ـ که زمامداران حق و نشانه هاى دین و زبان هاى راستى اند ـ، در میان شمایند؟! پس آنان را همچون قرآن، حرمت نهید و فرمان برید و به [سرچشمه فیض] آنان در آیید، آن گونه که اشتران تشنه کام به آبشخور هجوم مى برند.

870. امام على علیه السلام:

بر شما باد پروا داشتن از خداوند و فرمانبرى از کسانى از اهل بیت پیامبرتان که از خدا فرمان مى برد؛ همانان که به دلیل اطاعتشان از خدا، سزاوارترند که فرمانشان برید تا از کسانى که به دروغ، خود را به حقّ منتسب مى کنند و دَم از آن مى زنند و رو در روى ما ایستاده اند و فضایل ما را به خود مى بندند و امر ما را انکار مى کنند و بر سر غصب حقّ ما، با ما مى ستیزند و ما را از آن کنار مى زنند. البتّه اینان کیفر آنچه را مرتکب شدند، چشیدند و به زودى، کیفر تبهکارى خود را خواهند دید.

871. امام على علیه السلام:

به اهل بیت پیامبرتان بنگرید و راه و روش آنان را در پیش گیرید و پیرو ایشان باشید؛ زیرا آنان هرگز شما را از راه راست بیرون نمى برند و هیچ گاه به نابودى نمى کشانند. اگر آنها نشستند، شما نیز بنشینید و اگر برخاستند، برخیزید و بر ایشان پیشى نگیرید، که گم راه مى شوید، و از آنها عقب نمانید، که به هلاکت مى افتید.

872. امام على علیه السلام:

رایت حق، در دست ماست. هر که در سایه آن در آید، او را پناه مى دهد و هر که به سوى آن بشتابد، رستگار مى گردد و هر که از آن وا پس ماند، نابود مى شود و هر که از آن جدا گردد، [به وادى هلاکت وضلالت] فرو مى افتد و هر که بِدان چنگ زند، نجات مى یابد.

873. امام على علیه السلام:

هر که به ما چنگ زند، به ساحل نجات مى رسد و هر که جز راه ما را بپیماید، غرق مى گردد. براى دوستداران ما، فوج هایى از رحمت خداست و براى کینه توزان ما، فوج هایى از خشم خدا. راه ما مستقیم است و امر ما، موجب هدایت و رستگارى است.

874. امام على علیه السلام: ـ در نخستین سخنرانى اش پس از بیعتِ مردم با او بر امر خلافت ـ :

بدانید که نیکانِ خاندان من و پاکانِ نژاد من، در خردسالى بردبارترین مردم و در بزرگى، داناترین مردم اند. بدانید ما اهل بیتى هستیم که علم ما بر گرفته از علم خداست و به حُکم خدا حُکم مى کنیم و سخن راست را گرفته ایم. پس اگر از ما پیروى کنید، به وسیله بینش هاى ما، راه را مى یابید و اگر چنین نکنید، خداوند با دست هاى ما، شما را نابود خواهد کرد. رایتِ حق، با ماست. هر که در پى آن حرکت کند، به ساحل نجات مى رسد و هر که از آن عقب ماند، غرق مى شود. بدانید که به واسطه ما انتقام هر مؤمنى گرفته مى شود و به واسطه ما طوقِ خوارى از گردن هایشان باز مى گردد و با ما آغاز مى شود، نه با شما، و با ما پایان مى پذیرد، نه با شما.

875. امام باقر علیه السلام:

خاندان محمّد علیهم السلام، همان ریسمان خدایند که ما را به چنگ زدن بِدان فرمان داده و فرموده است: «و همگى به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده مشوید». «همگى به ریسمان خدا چنگ زنید» ـ:

876. امام صادق علیه السلام ـ در باره آیه :

آن ریسمان، ما هستیم.

877. امام صادق علیه السلام:

چه مانعى دارد که هر گاه مردم با شما سخن گفتند، به آنها بگویید: ما از همان راهى رفته ایم که خدا رفته است و همان چیزى را برگزیده ایم که خدا برگزیده است. خداوند سبحان، محمّد صلى الله علیه و آله را برگزید و ما را خاندان محمّد، گزینش نمود. پس ما به برگزیدگان از جانب خداى عز و جل، تمسّک جسته ایم.

878. امام صادق علیه السلام:

دروغ مى گوید کسى که مدّعى است ما را شناخته؛ امّا به دستاویز دیگران چنگ آویخته است.

879. الکافى ـ به نقل از یونس بن عبد الرحمان ـ :

به امام کاظم علیه السلام گفتم: چگونه موحّد باشم؟

فرمود: «اى یونس! بدعت گذار مباش. کسى که به رأى خود نظر دهد، هلاک مى شود و هر که اهل بیت پیامبرش را رها کند، گم راه مى گردد و کسى که کتاب خدا و گفتار پیامبرش را فرو گذارد، کافر مى شود».

880. امام کاظم علیه السلام ـ در نامه اى که به على بن سوید نوشت ـ :

قبل از هر چیز، لازم است به تو بگویم که من در همین شب ها از دنیا خواهم رفت و از این بابت نه بى تابم و نه نادِم، و نه در آنچه خداوند عز و جل حُکم کرده و تحقّق آن قطعى است، تردید دارم. پس به دستگیره دین ـ یعنى: خاندان محمّد علیهم السلام ـ و به دستگیره استوار ـ یعنى: اوصیاى آنها ـ یکى پس از دیگرى چنگ زن و در برابر آنچه گفتند، تسلیم و راضى باش.

یادداشت

احادیثى که بر وجوب تمسّک به اهل بیت علیهم السلام دلالت دارند، بیش از حدّ تواترند، از جمله حدیث ثقلین که در همین مَدخل (اهل بیت)، فصل سوم، در عنوان «هم تاىِ قرآن» گذشت (ر. ک: ج 9 ص 419).